Λορέντζος Μαβίλης O Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του Παύλος υπηρετούσε τότε εκεί πρόεδρος των δικαστηρίων της Ιονίου Πολιτείας. Ο παππούς του ποιητή Δον Λορέντζος Μαβίλης, Ισπανός στην καταγωγή, ήταν πρόξενος της πατρίδας του στην Κέρκυρα, όπου πήρε γυναίκα Κερκυραία και εγκαταστάθηκε εκεί. Η μητέρα του ποιητή ήταν επίσης Κερκυραία και ονομαζόταν Ιωάννα Καποδίστρια�Σούφη. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια σ' ένα αγρόκτημα, όπου έμαθε κι αγάπησε τη γλώσσα του λαού, τα τραγούδια και τις παροιμίες, και την αγάπη της αυτή την μετέδωσε στο γιο της Λορέντζο. Ο ποιητής παρακολουθούσε τα γυμνασιακά μαθήματα στο εκπαιδευτήριο «Καποδίστριας», όπου είχε δάσκαλο ελληνιστή τον Ιωάννη Ρωμανό. Αυτός τον σύστησε στην Αναγνωστική Εταιρία, όπου σύχναζαν τότε όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων. Εκεί γνώρισε τον Ιάκωβο Πολυλά, σοφό εκδότη του Δ. Σολωμού. Έμαθε την Ιταλική, Ισπανική, Αγγλική και Γερμανική. Το 1878 γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών την οποία εγκατέλειψε μετά ένα χρόνο για να σπουδάσει στην Γερμανία φιλολογία και κυρίως γλωσσολογία και φιλοσοφία. Το 1890 στις 16 Ιουνίου αναγορεύτηκε διδάκτωρ της φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Έρλαγκεν της Βαυαρίας. Και κατέβηκε στην Κέρκυρα. Δεν δέχτηκε καμία θέση για να μην παραβεί τις ηθικές αρχές του. Ένα μικρό απόσπασμα επιστολής του (προς τον Κεφαλληνό) μας δίνει συμπυκνωμένο το πρόγραμμα της περαιτέρω προοπτικής του: «Ό,τι κατορθώσω εις την ζωή μου, θα το κατορθώσω μένοντας συνεπής, χωρίς ν' απαρνηθώ ούτε μια μόνο πράξη, ούτε μια μόνο στιγμή της περασμένης μου ζωής, ή αλλιώς δεν θα κατορθώσω τίποτε». Το 1896 η Ελλάδα αγωνίζεται για την απελευθέρωση της Ηπείρου, Μακεδονίας και Κρήτης. Ο Μαβίλης που δεν ήταν πατριώτης μόνο στο λόγο και στην ποίηση, αλλά και στην πράξη, πολεμάει εθελοντής στην Κρήτη. Το 1897 αγωνίζεται στην Ήπειρο, πάλι εθελοντής, όπου και τραυματίζεται. Το 1910 εξελέγη βουλευτής του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου στην αναθεωρητική Βουλή. Ιστορική θα μείνει η αγόρευσή του για την υπεράσπιση της δημοτικής γλώσσας όταν συζητιόταν το άρθρο 107 του συντάγματος. «Δεν υπάρχει γλώσσα χυδαία» είπε «μόνο χυδαίοι άνθρωποι!». Ο άκαμπτος χαρακτήρας του και το ότι δεν προσαρμόστηκε στο ρεύμα της συναλλαγής που επικρατούσε, το λεγόμενο ρουσφέτι, συντέλεσε στο να μην εκλεγεί βουλευτής στις επόμενες εκλογές. Ο ποιητής Μαβίλης, εκτός από μερικά ποιήματα που δημοσίευσε σε περιοδικά της εποχής, δεν εξέδωσε καμία ποιητική συλλογή όσο ζούσε. Τα άπαντά του κυκλοφόρησαν με την φροντίδα του φίλου του Κ. Θεοτόκη στην Αλεξάνδρεια το 1915. Η μετριοφροσύνη χαρακτήριζε πάντα τον Μαβίλη όσον αφορά το έργο του. Αυτός ο εκπληκτικός μάστορας του σονέτου (δεκατετράστιχο ποίημα που αποτελείται από δύο τετράστιχα και δύο τρίστιχα) έστελνε τους στίχους του στον Παλαμά με την υποσημείωση: «Για το συρτάρι σου». Οι κριτικοί του καιρού του αναγνώρισαν στο πρόσωπό του έναν τεχνίτη απαράμιλλο. Ορισμένοι τον κατηγόρησαν γι' αυτή του την τελειομανία, χαρακτηρίζοντάς την σαν μια νεκρή πεταλούδα που μπορείς να θαυμάσεις τα ψυχρά φτερά της. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος πιο εύστοχα, ίσως, απ' όλους παρατήρησε: «Ο Μαβίλης στάθηκε ένας απ' τους σπάνιους εκείνους ποιητές που το καλύτερό τους ποίημα είναι η ζωή τους». Και πράγματι: Στον Βαλκανικό πόλεμο του 1912 ο Μαβίλης παρά τα 53 του χρόνια κατετάγη εθελοντής λοχαγός των Γαριβαλδινών ερυθροχιτώνων. (Ονομαζόταν Γαριβαλδινοί οι εθελοντές Έλληνες και ξένοι από το όνομα του αρχηγού τους, Ιταλού στρατηγού, Γαριβάλδη. Ερυθροχίτωνες λέγονταν λόγω του κόκκινου χιτώνα που φορούσαν.) Εκείνη την εποχή ο Μαβίλης ήταν το βασιλόπουλο του παραμυθιού για μια μεγάλη ποιήτρια, την κυρία Θεώνη Δρακοπούλου ή Μυρτιώτισσα, όπως φιλολογικά επέλεξε να ονομάζεται. Η αγάπη αυτή, όσο σαγηνευτικό δόλωμα κι αν ήταν, δεν μπόρεσε να τον κρατήσει κοντά της. Η φωνή της πατρίδας κάλυψε τη φωνή της καρδιάς. «Σ' αγαπώ/ δεν μπορώ/ τίποτ' άλλο να πω/ πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο!» έγραφε για 'κείνον η ερωτευμένη ποιήτρια. Μα αυτός τραβούσε για τα μεγάλα ιδανικά «στην κορφή της ζωής, όπου ροδίζει/ της Λευτεριάς αμόλευτος αγέρας/ και σαν ήχος αθάνατης φλογέρας/ η ποίηση, αηδόνι θείο, καλοκαρδίζει » Όχι πως δεν αγαπούν και οι ποιητές «μα τους θεριεύει ο πόθος του θανάτου/ με τ' αγιασμένα δαφνοστέφανά του». Στις 28 Νοεμβρίου 1912 στο χωριό Δρίσκος, κοντά στα Γιάννενα, οι Τούρκοι εξαπέλυσαν σφοδρή αντεπίθεση κατά των Γαριβαλδινών εθελοντών που ήδη είχαν προχωρήσει πολύ. Ο Μαβίλης μάχεται ηρωικά, επικεφαλής των στρατιωτών του που αποδεκατίζονται απ' τα εχθρικά βόλια... Σε μια στιγμή της μάχης μια σφαίρα του διατρυπά τα δύο μάγουλα χαλώντας και πολλά δόντια του. Ενώ μεταφέρεται αιμόφυρτος στο προσωρινό νοσοκομείο ένα δεύτερο βόλι τον βρήκε στο στόμα. Εκείνη τη στιγμή έφτανε στο χειρουργείο και ο αρχηγός, Αλέξανδρος Ρώμας. Είδε τον Μαβίλη και κατάλαβε. «Σε συγχαίρω απ' την καρδιά μου!» λέει δίνοντάς του το χέρι. Ο Μαβίλης μάζεψε τις στερνές του δυνάμεις, στάθηκε προσοχή και πήρε το χέρι του αρχηγού. Το αίμα που έτρεχε σ' όλο το δρόμο απ' τις πληγές των παρειών του πάγωνε το λαιμό του και του δυσκόλευε την αναπνοή. Δεν μπορούσε να μιλήσει. Τους κάνει νοήματα να του δώσουν χαρτί, να γράψει. Τα αίματα στάζουν απ' όλες τις μεριές και οι βολές του πυροβολικού ακούγονται τώρα κοντύτερα. Αλλά δεν προφταίνει ούτε να γράψει. Ο παπα-Φώτης του κλείνει τα μάτια. Ο Πιπίνος Γαριβάλδης, ο μόνος εκείνη τη στιγμή στρατιωτικός, στέκεται προσοχή και τον χαιρετάει. Οι άλλοι σταυροκοπιούνται. Ο Μαβίλης είναι πλέον νεκρός, ξαπλωμένος στο πεζούλι της Αγίας Παρασκευής. Τον έχουν σκεπάσει με τον ματωμένο μανδύα του. Έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα κερδίζοντας «δώρα άγια τρία: ΘΑΝΑΤΟ, ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ' ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ»�όπως το ήθελε. Από τότε στοίχειωσε, η ανάμνησή του και το επιβλητικό του όραμα, στην ψυχή και στην ποίηση της γυναίκας που τόσο πολύ τον αγάπησε και τόσο λίγο τον χάρηκε, της Μυρτιώτισσας. Λίγα χρόνια αργότερα, έρημη, στην Κέρκυρα, πέθανε και η αδερφή του η Εσθήρ. Την έθαψαν με τις μαύρες πέρλες και τα κρόσινα γάντια. συνέχεια Η δική μας Ελλάδα : Λορέντζος Μαβίλης: Ποιήματα

Γιώργος Σεφέρης Ο πρώτος Έλληνας που βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας το 1963. Ο Γιώργος Σεφέρης γεννήθηκε το 1900 στη Σμύρνη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γεώργιος Σεφεριάδης Σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε με την οικογένεια του στην Αθήνα. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία. ’ρχισε την καριέρα του ως διπλωμάτης και εργάστηκε ως Ακόλουθος της Ελληνικής Κυβέρνησης, Πρόξενος, Πρέσβης, Σύμβουλος πρεσβειών και Διευθυντής Τύπου. Το 1931 συνέχεια

Γεώργιος Δροσίνης Γεώργιος Δροσίνης (1859-1911). Ο Γεώργιος Δροσίνης καταγόταν από οικογένεια αγωνιστών του Μεσολογγίου και γεννήθηκε στην Αθήνα. Τις εγκύκλιες σπουδές του παρακολούθησε στη Βαρβάκειο Σχολή και το Λύκειο Σουρμελή. Σπούδασε Νομική και, με σύσταση του Νικολάου Πολίτη, Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία Καλών Τεχνών και ξένης φιλολογίας στη Γερμανία (Λειψία, Δρέσδη, Βερολίνο 1885-1888). Επέστρεψε στην Αθήνα και από το 1889 ως το 1897 υπήρξε διευθυντής του περιοδικού της Εστίας, που ο ίδιος μετέτρεψε σε εφημερίδα το 1894. Την ίδια περίοδο διηύθυνε επίσης τα περιοδικά Εθνική Αγωγή και Μελέτη (που ίδρυσε επίσης). Το 1899 μαζί με τον Δημήτριο Βικέλα ίδρυσαν το Σύλλογο προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων, όπου εξέδωσε λογοτεχνικά έργα, λαογραφικές και άλλες μελέτες. Το 1901 ίδρυσε τις σχολικές βιβλιοθήκες και το 1908 το εκπαιδευτικό μουσείο. Συνέβαλε επίσης στην ανέγερση του Οίκου Τυφλών και της Σεβαστοπούλειας Επαγγελματικής Σχολής, του Α΄ Εκπαιδευτικού Συνεδρίου του 1907 και της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας (1908). Από το 1914 και ως το 1923 διετέλεσε τμηματάρχης του υπουργείου Παιδείας με ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, ενώ υπήρξε επίσης μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το έτος ίδρυσής της (1926). Από το 1922 διηύθυνε το Ημερολόγιο της Μεγάλης Ελλάδος, ενώ. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1879 με ποιήματά του στο περιοδικό Ραμπαγάς. Στην πρώτη φάση της λογοτεχνικής παραγωγής του ανήκουν οι συλλογές Ιστοί αράχνης (1880) και Σταλακτίται (1881), με τις οποίες εντάχτηκε στους νεωτεριστές ποιητές που απομακρύνθηκαν από το πομπώδες ύφος των αθηναίων ρομαντικών της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής. Με τις συλλογές Ειδύλλια (1884) και Γαλήνη (1902) προσχώρησε στη γενιά του 1880, ενώ συνέχισε να δημοσιεύει ποιήματα ως το 1930 με τη συλλογή Βραδιάζει, καθώς επίσης διηγήματα και μυθιστορήματα. Πέθανε στην Κηφισιά το 1951. Ο Γεώργιος Δροσίνης εντάσσεται στους ποιητές της νέας Αθηναϊκής Σχολής, κυρίως λόγω της δημοτικής γλώσσας και της απλότητας της έκφρασης της ποίησής του, καθώς και των επιρροών που δέχτηκε από τους παρνασσιστές γάλλους ποιητές και την παρνασσική ποίηση του Παλαμά. Στην πεζογραφία του επηρεασμένος από τον Εμμανουήλ Ροΐδη, το Νικόλαο Πολίτη και τον ΄’γγελο Βλάχο, αλλά και από τις σπουδές του στη Γερμανία (υπήρξε δια βίου θαυμαστής των Schiller, Wagner και Goethe), επέλεξε συχνά θέματα από τη ζωή στην ελληνική επαρχία προτάσσοντας μια ειδυλλιακή αντιμετώπισή της. Τοποθετείται έτσι στην πρώτη φάση της ηθογραφικής πεζογραφίας στην ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γεώργιου Δροσίνη βλ. Αγγελάτος Δημήτρης, «Δροσίνης Γεώργιος», Παγκόσμιιο Βιογραφικό Λεξικό 3. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1985, Κατσή - Χρυσογέλου ΄Αννα, «Γεώργιος Δροσίνης» , Η παλαιότερη πεζογραφία μας·Από τις αρχές της ως τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμοΖ΄ (1880-1900). Αθήνα Σοκόλης, 1997, Μαυροειδή - Παπαδάκη Σοφία, «Δροσίνης Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 6. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Μερακλής Μ.Γ., «Γεώργιος Δροσίνης», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί - Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία - Γραμματολογία, σ.304-307. Αθήνα, Σοκόλης, 1977. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.) συνέχεια

Ανδρέας Εμπειρίκος Το 2001 συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση του Ανδρέα Εμπειρίκου (1901-1975), ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της γενιάς του Τριάντα και εισηγητή του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα. Ο Εμπειρίκος θεωρείται ένας από τους πιο εμπνευσμένους και πιο γόνιμους Έλληνες ποιητές του 20ου αιώνα, ένας από τούς κύριους εκπροσώπους του ελληνικού μοντερνισμού, πρωτοπόρος και ανανεωτής της νεότερης ποίησής μας, τολμηρός και επαναστατικός στην σκέψη και στο λόγο του, οραματιστής και διαπρύσιος κήρυκας ενός εδεμικού, ερωτικού και απελευθερωμένου βίου. Τον Μάρτιο του 1935 (11 χρόνια μετά την έκδοση του 1ου Μανιφέστου του Σουρρεαλισμού από τον Andre Breton) κυκλοφορεί στην Αθήνα η Υψικάμινος, μια συλλογή με 63 πεζόμορφα ποιήματα. Τη συλλογή υπογράφει ο Ανδρέας Εμπειρίκος (1901-1975), γόνος γνωστής οικογένειας εφοπλιστών, πού ως τότε δεν είχε εκδώσει άλλο κείμενο. Η Υψικάμινος αποτελεί ένα μοναδικό βιβλίο της νεοελληνικής ποιητικής παραγωγής. Κανένας ποιητής πριν από την Υψικάμινο, αλλά και κανένας μετά από αυτήν, δεν συγκρότησε ένα βιβλίο τόσο αιρετικό, τόσο κρυπτικό και "ακατανόητο", που ωστόσο εξαντλήθηκε γρήγορα, "όχι από ενδιαφέρον, αλλά διότι εθεωρήθη βιβλίο σκανδαλώδες, γραμμένο από ένα παράφρονα", όπως θυμάται ο ίδιος ο ποιητής. Χωρίς σημεία στίξεως, με γλώσσα κυρίως λόγια και εκζητημένη, με φράσεις ατέρμονες, με άψογη σύνταξη αλλά χωρίς προφανή λογικό ειρμό η Υψικάμινος φαίνεται να ανταποκρίνεται στις επιταγές του ελεύθερου συνειρμού και της συνακόλουθης αυτόματης γραφής, που είχε διακηρύξει ο Andre Breton και η παρέα του. Δύσκολα όμως θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πειστικά ότι τα ποιήματα της Υψικαμίνου έχουν συγκροτηθεί "αυτόματα" ή "τυχαία", παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Εμπειρίκος βεβαιώνει ότι τα ποιήματα αυτά δεν αναπτύσσονται πάντοτε "εντός των συνειδητών ορίων". Η συνταγή δεν πρόκειται να επαναληφθεί, όμως αυτός ο πειραματισμός πέτυχε να αναδείξει το αυθεντικότερο κείμενο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Η επόμενη ποιητική συλλογή Ενδοχώρα (1945) όπως και ο μικρός τόμος των πεζών Γραπτών (1960) περιέχουν κείμενα που διέπονται από το πνεύμα του Υπερρεαλισμού, αλλά με προφανή ειρμό και συνέπεια λογική. Έτσι φαίνεται τώρα καθαρά πώς ότι κυρίως ενδιαφέρει τον Εμπειρίκο είναι να διατηρήσει ζωντανή την ανατρεπτική και απελευθερωτική διάθεση του ευρωπαϊκού υπερρεαλιστικού κινήματος και να διακηρύξει το όραμα ενός κόσμου απαλλαγμένου από κάθε μορφή καταπίεσης, ενός κόσμου "άνευ ορίων και άνευ όρων". Η πολιτική, η κοινωνική και κυρίως η ερωτική απελευθέρωση αποτελεί το κύριο μέλημα του Εμπειρίκου, γεγονός που τον καθιστά τον κατεξοχήν Έλληνα οραματιστή ποιητή ενός παγκόσμιου συστήματος πολιτικής και κοινωνικής συμβίωσης. Η Πολιτεία του, η Οκτάνα (όπως περιγράφεται στην ομώνυμη συλλογή) θα είναι η πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, εις την καρδιά του μέλλοντος και των ανθρώπων". Η πόλη αυτή θα είναι οικουμενική, γεμάτη ποίηση, έρωτα, ηδονή, δικαιοσύνη και ελευθερία. Το 8τομο μυθιστόρημα ο Μέγας Ανατολικός (1990-2), αποτελεί το εκτενέστερο και τολμηρότερο νεοελληνικό κείμενο, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται με τόνο επικό όλες οι φαντασιώσεις, τα κηρύγματα και τα οράματα του Εμπειρίκου. Όπως έχει επανειλημμένως τονισθεί, ο Εμπειρίκος είναι ένας από τους δυο μείζονες ποιητές της Γενιάς του Τριάντα (ο άλλος είναι ο Γιώργος Σεφέρης) που μεταφέρει και καλλιεργεί στην Ελλάδα τον μοντερνισμό, και ειδικότερα την "επιθετική", όπως λέγεται μορφή του, τον Υπερρεαλισμό, κάτι που αλλάζει μια κι έξω τον ελληνικό ποιητικό χάρτη. Χωρίς και τον Εμπειρίκο, η νεότερη ελληνική ποίηση δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα. Επομένως όλα αυτά συνιστούν ουσιαστικούς λόγους για να τιμηθεί η επέτειος των εκατό χρόνων από τη γέννηση του ποιητή. Το Υπουργείο Πολιτισμού τιμώντας την επέτειο αυτή οργανώνει σειρά εκδηλώσεων στη διάρκεια του 2001. Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου έχει αναλάβει να καταρτίσει και να εκτελέσει το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, με τη βοήθεια Επιτροπής που έχει ειδικά συγκροτηθεί για τον σκοπό αυτό. συνέχεια

Νίκος Γκάτσος Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 στα Χάνια Φραγκόβρυσης (κάτω Ασέα) της Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Τις γυμνασιακές του σπουδές έκανε στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία, αλλά και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Στη συνέχεια πήγε στην Αθήνα όπου φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήξερε ήδη αρκετά καλά αγγλικά και γαλλικά και είχε μελετήσει τον Παλαμά, τον Σολωμό, το δημοτικό τραγούδι, όπως και τις νεωτεριστικές τάσεις στην ευρωπαϊκή ποίηση. Στην Αθήνα, όπου εγκαταταστάθηκε με την οικογένειά του, άρχισε να έρχεται σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής. Πρωτοδημοσίευσε ποιήματά του, μικρά σε έκταση και με κλασικό ύφος, στα περιοδικά "Νέα Εστία" το 1931 και "Ρυθμός" το 1933. Την ίδια περίοδο έγραψε κριτικά σημειώματα στα περιοδικά "Μακεδονικές Ημέρες", "Ρυθμός" και "Τα Νέα Γράμματα" (για τον ποιητή Κωστή Μπαστιά, την ποιήτρια Μυρτιδιώτισσα και τον Θ. Καστανάκη αντίστοιχα). Το 1943 εξέδωσε από τις εκδόσεις "Αετός" (σε 308 αντίτυπα) το βιβλίο του "Αμοργός" με το ομώνυμο ποίημα, που έμελε να σημαδέψει τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Αυτό ήταν και το μοναδικό βιβλίο του. Το έργο, που αποτελείται από μόνον 20 μόνον σελίδες,εκφράζει τις διαθέσεις της νεότερης ποίησης και θεωρείται σαν κορυφαίο ποιητικό έργο του ελληνικού υπερρεαλισμού. Στην πρώτη κυκλοφορία του μάλιστα προκάλεσε δυσμενείς κριτικές και αντιδράσεις, αλλά πολύ σύντομα,το 1947, το κλίμα αντιστράφηκε και η "Αμοργός"με τις ευμενείς ελληνικές και ξένες κριτικές κατατάχτηκε στην κορυφή της ελληνικής ποίησης. Η "Αμοργός" επανεκδόθηκε το 1963, το 1969 και το 1987. Από τότε ο ποιητής εδημοσίευσε μόνον τρία ακόμη ποιήματα: το "Ελεγείο" (1946, "Φιλολογικά Χρονικά"), το "Ο Ιππότης και ο Θάνατος" ( 1947, "Μικρό Τετράδιο") και το "Τραγούδι του παλιού καιρού" (1963, "Ο Ταχυδρόμος"), αφιερωμένο στο Γ. Σεφέρη. Έγραψε επίσης πολλές μελέτες και σχόλια πάνω στην ποίηση. Με το τέλος του πολέμου ο Ν. Γκάτσος συνεργάστηκε με την "Αγγλοελληνική Επιθεώρηση" ως μεταφραστής και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας ως ραδιοσκηνοθέτης, για βιοποριστικούς λόγους. Παράλληλα άρχισε να γράφει στίχους πάνω στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, ανοίγοντας έτσι μια λαμπρή θητεία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι. Αργότερα θα συνεργαζόταν και με άλλους αξιόλογους συνθέτες, όπως με τον Θεοδωράκη και τον Ξαρχάκο. Ο Ν. Γκάτσος, εκμεταλευόμενος την εκφραστική του δεινότητα, ασχολήθηκε διεξοδικά με τη μετάφραση έργων, κύρια για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, του Θεάτρου Τέχνης και του Λαϊκού Θεάτρου. Πολλές μεταφράσεις του θα παραμείνουν έκτοτε κλασικές με πρώτη αυτή του "Ματωμένου Γάμου". Μετέφρασε πολλούς συγγραφείς και συγκεκριμένα από τα ισπανικά τους Λόρκα, Λοπε δε Βέγα και Ραμόν δελ Βάλιε-Ινκλάν,από τα γαλλικά, τον Ζενέ και από τα αγγλικά τον Τ. Ουιλλιαμς, Ε. Ο΄Νηλ, Α.Μακ Λης, Σων Ο΄Κέιζυ, Αύγουστο Στρίντμπεργκ, Κρίστοφερ Φράυ και άλλους. Το 1944 μετέφρασε ("Φιλολογικά Χρονικά") το ποίημα "Νυχτερινό Τραγούδι" του Λόρκα. Μετέφρασε επίσης τα έργα: "Ματωμένος Γάμος" (1948), "Το σπίτι της Μπερνάντα Αλμπα" (1945) του Φ. Λόρκα, "Ο πατέρας" του Στρίνμπεργκ (1962) και "Ταξίδι μακριάς ημέρας μέσα στη νύχτα" του Ο' Νηλ (1965). Ολα τα έργα αυτά ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο και το Θέατρο Τέχνης. Συνεργάστηκε επίσης με τα περιοδικά "Νέα Εστία", "Τράμ", "Μακεδονικές Ημέρες", "Μικρό Τετράδιο", "Τα Νέα Γράμματα", "Φιλολογικά Χρονικά", "Ρυθμός" και "Καλλιτεχνικά Νέα". Επίσης, σε συνεργασία του με την ελληνική ραδιοφωνία, σκηνοθέτησε διάφορα θεατρικά έργα. Μεγάλη προσφορά έχει ο ποιητής σαν στιχουργός στο ελληνικό τραγούδι, στο οποίο αφιερώθηκε σε μεγάλο βαθμό μετά την "Αμοργό". Συνεργάστηκε στενά με κορυφαίους Ελληνες συνθέτες. Στίχους του μελοποίησαν οι Μ. Χατζιδάκις, Μ. Θεοδωράκης, Στ. Ξαρχάκος, Δ. Μούτσης, Λ. Κελαηδόνης, Χ. Χάλαρης κ.α. σε κορυφαίες δημιουργίες και επιτυχίες ("Αθανασία", "Της γής το χρυσάφι", "Ρεμπέτικο", "Αρχιπέλαγος", "Πήρες το μεγάλο δρόμο", "Πορνογραφία", "Λαϊκή Αγορά", "Η μικρή Ραλλού", "Μια γλώσσα μια πατρίδα", "Αν θυμηθείς τ' όνειρό μου", "Η νύχτα", "Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά","Αντικατοπτρισμοί", "Τα κατά Μάρκον", "America America" κ.α.). Ιδιαίτερη σχέση και συνεργασία ανέπτυξε ο ποιητής με τον Μ. Χατζιδάκι και μάλιστα για μεγάλο διάστημα μέχρι και το θανατό του ήταν επίλεκτο μέλος της ομάδας Xατζιδάκι, Eλύτη, Tσαρούχη, Mποσταντζόγλου και Αργυράκη. Ο Ν. Γκάτσος πέθανε στις 12 Μαϊου 1992 και τάφηκε στην Ασέα. Θα μείνει για πάντα σαν ο κατ' εξοχήν εκφραστής του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού και σαν μια εξέχουσα μορφή του ελληνικού ποιοτικού τραγουδιού. συνέχεια

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης Ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1863 (29 Απριλίου) και πέθανε στην ίδια πόλη το 1933 την ημέρα των γενεθλίων του. Ηταν το ένατο και τελευταίο παιδί του Πέτρου Ι. Καβάφη (Κωνσταντινούπολη, 1814 - Αλεξάνδρεια, 1870), μεγαλέμπορου βαμβακιού, από φαναριώτικο γένος που οι ρίζες του φαίνεται πως είναι βυζαντινές και της Χαρίκλειας Φωτιάδη (Νιχώρι Κωνσταντινουπόλεως, 1834 - Αλεξάνδρεια, 1899) από παλαιότατη οικογένεια της Πόλης. Υπήρξε, χωρίς αμφιβολία, η μεγαλύτερη πνευματική φυσιογνωμία της Αλεξάνδρειας. Ο μικρός Καβάφης ζει τα πρώτα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια, μέσα σε εξαιρετικές συνθήκες ευημερίας. Στο ισόγειο του διώροφου σπιτιού των Καβάφηδων στην αριστοκρατική οδό Σερίφ, στεγάζονταν τα γραφεία του ακμαιότατου εμπορικού οίκου «Καβάφης & Σία» (κύριος συνέταιρος ο Γεώργιος Καβάφης, θείος του ποιητή, εγκατεστημένος στο Λονδίνο), ενώ η οικογένεια του Πέτρου Καβάφη διαβίωνε με χαρακτηριστική άνεση στο πρώτο και στο δεύτερο πάτωμα, διατηρώντας Γάλλο παιδαγωγό, Αγγλίδα τροφό, Έλληνες υπηρέτες, Ιταλό αμαξά και Αιγύπτιο θυρωρό! To 1870 με το θάνατο του πατέρα Καβάφη αρχίζει, ουσιαστικά, η σταθερή πορεία της οικογένειας προς την οικονομική κρίση και παρακμή. Το 1872 η Χαρίκλεια Καβάφη μετακομίζει με τα παιδιά της στην Αγγλία όπου και θα παραμείνουν τα επόμενα έξι χρόνια (κυρίως στο Λίβερπουλ αλλά και στο Λονδίνο). Ο μικρός Καβάφης σπουδάζει σε αγγλικό σχολείο όπου και διδάσκεται για μητρική του γλώσσα την αγγλική αλλά παράλληλα μαθαίνει και ελληνικά και γαλλικά. Μετά από λίγα χρόνια παραμονής στην Αγγλία αναγκάζονται να επιστρέψουν στην Αλεξάνδρεια καθώς τα οικονομικά της οικογένειας πηγαίνουν άσχημα και η οικογενειακή επιχείρηση διαλύεται. Ο Καβάφης συνεχίζει τις σπουδές του στο Εμποροπρακτικό Λύκειο «Ερμής» ενώ παράλληλα υπάρχουν σαφή στοιχεία ότι κατά το διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα στην επιστροφή από την Αγγλία (1878) και στο ξεκίνημα της φοίτησης στον «Ερμή» (1881), ο Καβάφης είχε αρχίσει να μελετά και να εργάζεται πνευματικά από μόνος του, χρησιμοποιώντας βιβλία από τις δανειστικές βιβλιοθήκες της Αλεξάνδρειας. Σ' αυτήν την τριετία ανάγεται και η φιλόδοξη απόπειρά του να συντάξει ένα ιστορικό λεξικό, προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε αφού τα λήμματα του έργου σταμάτησαν «στη μοιραία λέξη Αλέξανδρος». Το 1882, στη διάρκεια της αιγυπτιακής εξέγερσης κατά των Αγγλων, πηγαίνει με την οικογένειά του για τρία χρόνια (ως τον Οκτώβριο του 1885) στην Κωνσταντινούπολη, στο σπίτι του φαναριώτη παππού του, Γεωργάκη Φωτιάδη. Η τριετής παραμονή του Καβάφη στην Πόλη αποδεικνύεται ιδιαιτέρως σημαντική και κρίσιμη για διαφορετικούς λόγους. Σύμφωνα με τις βιογραφικές σημειώσεις της Ρίκας Σεγκοπούλου, ο ομοσεξουαλισμός του άρχισε να εκδηλώνεται στα 1883. Παράλληλα, γνωρίζουμε, ότι ο ποιητής άρχισε να εκφράζει ζωηρό ενδιαφέρον για να ακολουθήσει πολιτική και δημοσιογραφική καριέρα. Φυσικά, το πιο αξιοσημείωτο αυτής της περιόδου, είναι το γεγονός ότι η παραμονή του στην Πόλη συμπίπτει με τις πρώτες μαρτυρημένες συστηματικές του προσπάθειες να επιδοθεί στην τέχνη του ποιητικού λόγου. Τεκμήριο της πρώιμης αυτής προσπάθειας του Καβάφη, αποτελεί μια ομάδα αδημοσίευτων από τον ίδιο ποιημάτων, τα οποία εκδόθηκαν μαζί με άλλα ανέκδοτα ποιήματα το 1968 από το Γ.Π. Σαββίδη. Τον καιρό εκείνο συμπληρώνει και τις μελέτες του πάνω στην αρχαία και μεσαιωνική ελληνική φιλολογία που τις είχε αρχίσει την εποχή ακόμα που βρισκόταν στην Αγγλία. Τον Οκτώβριο του 1885, ο Καβάφης γυρίζει στην Αλεξάνδρεια μαζί με τη μητέρα του και τους αδελφούς του, Αλέξανδρο και Παύλο. Με την επιστροφή του, ο Καβάφης εγκαταλείπει την αγγλική υπηκοότητα (που είχε αποκτήσει ο πατέρας του στα 1850) και παίρνει την ελληνική. Τα πρώτα χρόνια μετά την επιστροφή στην Αλεξάνδρεια είναι μια περίοδος προσαρμογής. Ο Καβάφης αρχίζει να εργάζεται, όχι ακόμη συστηματικά, αλλάζοντας διάφορα επαγγέλματα όπως του δημοσιογράφου στην εφημερίδα «Τηλέγραφος» (1886), του μεσίτη στο Χρηματιστήριο Βάμβακος (1888) και του άμισθου γραμματέα στο Γραφείο Αρδεύσεων (1889-1892) όπου και θα προσληφθεί ως έκτακτος έμμισθος υπάλληλος το 1892 και θα εργαστεί μόνιμα εκεί επί τριάντα χρόνια, μέχρι το 1922, φτάνοντας στο βαθμό του υποτμηματάρχη. Η κυριότερη χρονολογική τομή ως προς την εξέλιξη του έργου του ποιητή, κατά την εποχή αυτή, τοποθετείται στα 1891. Είναι η χρονιά κατά την οποία ο Καβάφης εκδίδει σε μονόφυλλο το πρώτο πραγματικά αξιόλογο ποίημά του (το Κτίσται) και δημοσιεύει μερικά από τα πιο αξιόλογα πεζά του κείμενα, όπως τα δύο περί των «Ελγινείων» που παρουσιάζουν δημόσια την πολιτική πλευρά του ποιητή, «Ολίγαι λέξεις περί στιχουργίας» και άλλα. Τα οικονομικά του βελτιώνονται σημαντικά και τα επόμενα χρόνια ταξιδεύει στο Κάιρο (1893), στο Παρίσι και στο Λονδίνο με τον αδελφό του Τζων (1897). Το 1899 πεθαίνει η μητέρα του σε ηλικία 65 ετών, γεγονός που συγκλονίζει τον ποιητή. Το 1901 και το 1903 ταξιδεύει στην Ελλάδα και γνωρίζεται στην Αθήνα με Ελληνες πεζογράφους (Πολέμης, Ξενόπουλος, Πορφύρας). Στις 30 Νοεμβρίου του 1903, δημοσιεύεται στα Παναθήναια το ιστορικό άρθρο του Ξενόπουλου για τον Καβάφη με τίτλο «Ένας Ποιητής». Την ίδια χρονιά γράφει και το σημαντικότερο πεζό κείμενό του, τον «φιλοσοφικό έλεγχο» των ποιημάτων του που είναι γνωστό με τον τίτλο «Ποιητική». Τα επόμενα χρόνια κυλούν ανάμεσα σε ποιητικούς, φιλοσοφικούς στοχασμούς, γνωριμίες με εξέχουσες προσωπικότητες στην Αλεξάνδρεια (Ιων Δραγούμης, Ε.Μ. Φόρστερ), ανανεώσεις συμβολαίων εργασίας στις Αρδεύσεις και τους διαδοχικούς θανάτους των αδερφών του. Σημαντικό βιογραφικό στοιχείο αποτελεί και η εγκατάσταση του ποιητή στο περίφημο σπίτι-εργαστήρι της οδού Λέψιους στα 1907, όπου και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του δημιουργώντας το σημαντικότερο τμήμα, ποσοτικά και ποιοτικά του έργου του. Το 1922 δηλώνει την πρόθεσή του να μη συνεχίσει την εργασία του στις Αρδεύσεις απ' όπου και παραιτείται με το βαθμό του υποτμηματάρχη («επιτέλους ελευθερώθηκα απ' αυτό το μισητό πράγμα») και χωρίς καμιά περίσπαση αφοσιώνεται στη συμπλήρωση του ποιητικού του έργου. Το 1926 η κυβέρνηση του δικτάτορα Πάγκαλου απονέμει στον Καβάφη το παράσημο του Φοίνικος, διάκριση την οποία ο ποιητής αποδέχεται υποστηρίζοντας ότι «Το παράσημο μου το απένειμε η Ελληνική Πολιτεία, την οποία σέβομαι και αγαπώ. Η επιστροφή του παρασήμου θα είναι προσβολή εκ μέρους μου προς την Ελληνικήν Πολιτείαν γι' αυτό και το κρατώ». Το 1927 γνωρίζεται με τη Μαρίκα Κοτοπούλη και το Νίκο Καζαντζάκη. Από το 1930 αρχίζει να υποφέρει από το λάρυγγά του και τον Ιούλιο του 1932 οι γιατροί διαγιγνώσκουν καρκίνο του λάρυγγα. Πηγαίνει στην Αθήνα όπου εισάγεται σε νοσοκομείο και του γίνεται τραχειοτομία. Μετά από τετράμηνη παραμονή στην Αθήνα, επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια όπου και το επόμενο έτος, 1933, στις 29 Απριλίου, μέρα των γενεθλίων του, πεθαίνει. συνέχεια

Νίκος Καββαδίας Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μιά μικρή πόλη της Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Ελληνες (Κεφαλλονίτες). Οταν ήταν πολύ μικρός, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα. Μερικά χρόνια μείνανε στην Κεφαλλονιά και από το 1921 ως το 1932 στον Πειραιά, όπου ο Νίκος Καββαδίας τέλειωσε το Δημοτικό και μετά το Γυμνάσιο. Μαθητής του Δημοτικού, έγραψε τα πρώτα του ποιήματα. Το 1929, πήγε υπάλληλος σε ναυτικό γραφείο και λίγους μήνες αργότερα μπαρκάρησε ναύτης σε φορτηγό. Για μερικά χρόνια, συνέχισε να φεύγει με τα φορτηγά, να γυρίζει πίσω ταλαιπωρημένος και αδέκαρος, για να ξαναφύγει σε λίγο. Ωσπου αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του ασυρματιστή. Αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος, μα είχε ήδη χάσει αρκετά χρόνια στις περιπλανήσεις του και το δίπλωμα τού ασυρματιστή ήταν πιό σύντομη λύση. Το πήρε το 1939 -- έγινε όμως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, πήγε στρατιώτης στην Αλβανία κι έμεινε ξέμπαρκος στην Αθήνα, τα χρόνια της Γερμανικής Κατοχής. Ξαναμπαρκάρησε το 1944 και ταξίδεψε αδιάκοπα, ως ασυρματιστής, σε όλο τον κόσμο, ως τον Νοέμβρη του 1974 -- τρείς μήνες πριν απ' το εγκεφαλικό επεισόδιο, στις 10 του Φλεβάρη, 1975. Η Βάρδια, το μοναδικό του μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1954. Η ποιητική συλλογή Μαραμπού κυκλοφόρησε το 1933, το Πούσι το 1947, και το Τραβέρσο το 1975. Τα μικρά πεζά Λι, και Του πολέμου/Στο άλογό μου κυκλοφόρησαν το 1987. Το "Λι" γυρίστηκε σε κινηματογραφική ταινία το 1995 με τίτλο "Between the Devil and the Deep Blue Sea". συνέχεια

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης O μεγάλος μας διηγηματογράφος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911, στη Σκιάθο. Ο πατέρας του, Αδαμάντιος Εμμανουήλ, ήταν ιερέας και καταγόταν από ναυτική οικογένεια, ενώ η μητέρα του προερχόταν από πλούσια οικογένεια της εποχής. H φτώχεια και η στέρηση ήταν μόνιμη κατάσταση στην οικογένεια του πατέρα Αδαμάντιου, παρ' όλ' αυτά όμως, ονειρεύεται να δει το γιο του καθηγητή, φροντίζοντας γι' αυτό με κάθε τρόπο, ενώ παράλληλα τον μυεί και στα εκκλησιαστικά. Όλα αυτά τα παιδικά βιώματα, θα χαραχτούν βαθιά στην ψυχή του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και θα αποτελέσουν τη βάση για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και του πνευματικού του κόσμου. Το 1872, θα φύγει για το Αγιον Ορος μαζί με τον φίλο του Νικόλαο Διανέλο, αργότερα μοναχό Νήφωνα. Ο Παπαδιαμάντης μετά λίγους μήνες θα επιστρέψει στον κόσμο: δεν θεώρησε τον εαυτό του άξιο για το Σχήμα. Τελείωσε το δημοτικό και τις δύο πρώτες τάξεις του ελληνικού σχολείου στη Σκιάθο. Φοίτησε σε σχολείο της Σκοπέλου, του Πειραιά και τελικά πήρε απολυτήριο Γυμνασίου από το Βαρβάκειο το 1874. Οι σπουδές του στο Σχολαρχείο, διακόπτονται αρκετές φορές, λόγω της μεγάλης φτώχειας, όμως στο τέλος καταφέρνει να τις ολοκληρώσει με επιτυχία. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο, γράφεται στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία δεν παίρνει ποτέ πτυχίο, και παράλληλα εργάζεται ως προγυμναστής. Μελετά πολύ αρχαία ελληνική λογοτεχνία, μαθαίνει μόνος του αγγλικά και γαλλικά, και παρακολουθεί συνεχώς τη σύγχρονη ευρωπαϊκή λογοτεχνία. H μεγάλη του μόρφωση εκπλήσσει τους πάντες, και έχει επαφές με τους γνωστούς δημοσιογράφους και λογοτέχνες της εποχής. Η επιθυμία του να γίνει συγγραφέας φουντώνει όλο και περισσότερο, σε αντίθεση με τα όνειρα του πατέρα του που θέλει να τον δει καθηγητή. Φίλος και σύντροφός του σ' αυτά τα χρόνια ο λογοτέχνης εξάδελφός του Αλέξανδρος Μωραϊτίδης, αργότερα μοναχός. Ο Μωραϊτίδης θα τον φέρει σε επαφή με λογοτεχνικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους της εποχής, κι ο Παπαδιαμάντης θ' αρχίσει να βλέπει τα έργα του να δημοσιεύονται στον ''Ραμπαγά'', στον ''Νεολόγο'' της Κωνσταντινούπολης, στο ''Μη Χάνεσαι'' και στις εφημερίδες ''Εφημερίς'' και ''Ακρόπολις'' . O Παπαδιαμάντης δημοσιεύει στη σειρά τέσσερα μυθιστορήματα και εκατόν ογδόντα ένα διηγήματα, το πρώτο του μυθιστόρημα, Η Μετανάστις, δημοσιεύεται στον Νεολόγο της Πόλης. Για να υποστηρίξει τα οικονομικά του, δουλεύει ως διορθωτής στα τυπογραφεία και μεταφραστής σε εφημερίδες και περιοδικά. Η κατάσταση στο σπίτι του και οι ανύπαντρες αδελφές του τον απασχολούν πάντα, ενώ ο θάνατος του αδελφού του θα τον οδηγήσει στον αλκοολισμό. Οι προοπτικές φαίνονται μεγάλες για μια επιτυχή δημοσιογραφική και λογοτεχνική πορεία στην Πρωτεύουσα, όμως αυτό δεν συγκινεί τον ''κοσμοκαλόγερο'', τον μοναχικό και ταπεινό Παπαδιαμάντη. Οι μόνες ώρες που φαίνεται να χαίρεται στην Αθήνα είναι εκείνες που περνάει με τους απλούς καθημερινούς λαϊκούς ανθρώπους, κι εκείνες που ψάλλει στον Αγιο Ελισσαίο στο Μοναστηράκι. Δεξιός ψάλτης ο Παπαδιαμάντης, αριστερός ο Μωραϊτίδης, κι ιερέας ο προσφάτως αγιοποιηθείς Αγ. Νικόλαος Πλανάς, ο βιώσας την Ταπείνωση. Πέρα από την δυσκολία του να προσαρμοστεί στην πρωτεύουσα, παθαίνει και ρευματισμούς στα χέρια , με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συνεχίσει τη δημοσιογραφική του εργασία. Παρά τη μεγάλη πνευματική προσφορά του, δεν υποστηρίχτηκε ποτέ από το κράτος, τα διάφορα ιδρύματα και τους οργανισμούς, αντιμετωπίζοντας έτσι οξύτατο βιοποριστικό πρόβλημα. Οι απλοί όμως ανθρώποι, που τον αγαπούσαν, του παραστέκονταν. Tο Μάρτιο του 1908, φανερά ταλαιπωρημένος, επιστρέφει στο αγαπημένο του νησί, τη Σκιάθο, για να βρει ηρεμία, πράγμα που κατάφερε για δύο χρόνια. Στις αρχές του Δεκεμβρίου του 1910, αρρώστησε βαριά και έκτοτε δεν κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του. Θα προειδεί τον θάνατό του, και την δυσκαταποσία των τελευταίων ωρών του, και θα ζητήσει να τον κοινωνήσει ο ιερέας της ενορίας του δύο μέρες πριν. Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία, ενώ λίγο νωρίτερα, το κράτος, αναγνωρίζοντας το πνευματικό του έργο, τον είχε παρασημοφορήσει. Η κηδεία του έγινε την ίδια μέρα και τον επικήδειο εκφώνησε ο Γ. Ρήγας. Στις 22 Νοεμβρίου 1912 τον τάφο του επισκέφτηκε η Μαρία Βοναπάρτη και το 1925 στήθηκε η προτομή του, έργο του Θ. Θωμόπουλου. Η πνευματική κληρονομιά του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη είναι αναμφισβήτητα τεράστια και διαχρονική. συνέχεια

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης Αξιόλογος, για την εποχή του, ποιητής, με σημαντική παράλληλη πολιτική δραστηριότητα, ο Αριστοτέλης - Μόσχος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λευκάδα την 1η Σεπτεμβρίου του 1824. Γόνος οικογένειας με έντονη αγωνιστική δράση κατά τα επαναστατικά χρόνια (αρματολοί της Δ. Ελλάδας), ζει τα πρώτα παιδικά του χρόνια στην αγγλοκρατούμενη Λευκάδα, απολαμβάνοντας τα προνόμια που του εξασφάλιζαν οι ανθηρές ναυτιλιακές και εμπορικές επιχειρήσεις του πατέρα του, Ιωάννη Βαλαωρίτη. Παρακολουθεί τα πρώτα του μαθήματα στην Ιόνιο Ακαδημία με δασκάλους επιφανείς, όπως τον Ι. Οικονομίδη καί τον Κ. Ασώπιο, ενώ τις εγκύκλιες σπουδές του θα τις συμπληρώσει στην Ευρώπη, στην Ιταλία καταρχήν, στην Ελβετία κατόπιν, γιά να καταλήξει στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στη Νομική Σχολή (1844). Δεν θα ολοκληρώσει, ωστόσο, εκεί τις πανεπιστημιακές του σπουδές, καθώς κάποια προβλήματα υγείας θα τον αναγκάσουν να επιστρέψει στη Λευκάδα για ένα χρονικό διάστημα. Το πτυχίο του θα το πάρει καί θα ανακηρυχθεί διδάκτωρ του δικαίου από το πανεπιστήμιο της Πίζας στην Ιταλία (1848). Ακολουθεί μια περίοδος ταξιδιών στην Ευρώπη και γνωριμίας με ποικίλα επαναστατικά κινήματα της περιόδου. Στα 1852 ο Βαλαωρίτης παντρεύεται την Ελοίζα Τυπάλδου, με την οποία ένα χρόνο αργότερα (1853) θα επιστρέψει στη Λευκάδα, όπου το ζεύγος θα εγκατασταθεί οριστικά. Από το γάμο του απέκτησε επτά παιδιά, από τα οποία όμως ο ποιητής θα θρηνήσει τρεις κόρες που πεθαίνουν σε νεαρή ηλικία, ενώ δεν θα προλάβει να δει καί το θάνατο του ενός από τους δύο γιους του, του Αιμίλιου (1882). Με την εγκατάσταση του στη Λευκάδα, το 1853, ο Βαλαωρίτης συντάσσεται με την φιλελεύθερη παράταξη των ριζοσπαστικών, ως ένθερμος υποστηρικτής της ένωσης της Επτανήσου με την κυρώς Ελλάδα. Τέσσερα χρόνια αργότερα (1857) εκλέγεται βουλευτής της Ιονίου Βουλής και ήδη από την πρώτη αγόρευση του αφήνει να διαφανεί το πάθος του καί η ρητορική του δεινότητα. Εκτοτε, ως και το 1864, οπότε και επιτυγχάνεται η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, ο Βαλαωρίτης επιδεικνύει εντονότατη πολιτική δράση. Ιδρύει κομιτάτο στη Λευκάδα, εργάζεται με πάθος για την απελευθέρωση της Ηπείρου, εκλέγεται, το 1864, πρώτος πληρεξούσιος της Λευκάδας στη Β' Εθνοσυνέλευση Αθηνών, ενώ το 1865 καί το 1868 εκλέγεται βουλευτής με το κόμμα του Αλ.Κουμουνδούρου. Η νοθεία στις εκλογές του 1868, όμως, καθώς και άλλα πολιτικά γεγονότα της περιόδου θα τον απομακρύνουν οριστικά από την ενεργό πολιτική δράση. Τα υπόλοιπα, λιγοστά, χρόνια της ζωής του τα αφιερώνει στην ποίηση. Κορυφαία στιγμή του η 25η Μαρτίου 1872, οπότε απαγγέλει ποίημα του κατά την τελετή των αποκαλυπτηρίων αγάλματος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε και καθιερώνεται στη συνείδηση του ευρέος κοινού ως εθνικός ποιητής. Ο θάνατος θα τον βρει στις 24 Ιουλίου 1879, σε ηλικία μόλις 56 ετών, προτού προλάβει να ολοκληρώσει το μείζον ποιητικό του έργο τον Φωτεινό . Hδη από το 1847, όντας φοιτητής, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης τυπώνει την πρώτη του ποιητική συλλογή, τα Στιχουργήματα , πρωτόλεια οπωσδήποτε ποιήματα, τα οποία δεν δίνουν ουσιαστικά το λογοτεχνικό του στίγμα. Δέκα χρόνια αργότερα, το 1857, θα έρθει η δεύτερη έκδοση του τα Μνημόσυνα , μιά συλλογή δώδεκα ποιημάτων ελεγειακού τόνου και ύφους, με θέμα τους θανάτους προσφιλών προσώπων συνυφασμένους με την τουρκική καταπίεση που γνώρισε η Ελλάδα, ποιημάτων που προδίδουν τη ρομαντική τάση του ποιητή φορτισμένη, όμως, με το εθνολατρικο στοιχείο. Ο εθνικός χαρακτήρας της ποίησης του θα παγιωθεί στο πρώτο μεγάλο συνθετικό του ποίημα την Κυρά Φροσύνη , έμμετρο σύνθεμα με θεατρική δομή, που εκδίδεται το 1859. Στο έργο αυτό, παρασυρμένος ίσως ο ποιητής από το πάθος του να εκφράσει (μέσα από το γνωστό περιστατικό του πνιγμού της ηπειρώτισας Φροσύνης, επειδή δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτα του Αλή Πασά) όλο το δράμα του καταπιεζόμενου έθνους, αποδεικνύεται μάλλον κακός, συγκεντρώνοντας σ' ένα βαρυφορτωμένο σύνολο ακραίες ρομαντικές σκηνές και υιοθετώντας ένα λόγο ρητορικό, σχεδόν επιδεικτικό. Καλύτερη τύχη έχουν τα εκτενή ποιητικά του συνθέματα Αθανάσης Διάκος και Αστραπόγιαννος , που γράφονται την περίοδο 1865 - 1866 καί τυπώνονται το 1867 μαζί. Επικεντρωμένος και πάλι στην ηρωική έκφραση ενός εθνικού ιδεαλισμού, ο Βαλαωρίτης χειρίζεται επαρκέστερα τα μέσα του, αλλά δεν αποφεύγει κι εδώ τις υπερβολές. Το πιο μεγαλόπνοο, όμως, έργο του, τον Φωτεινό , ο ποιητής δεν προφταίνει να το ολοκληρώσει. Επεξεργάστηκε μονάχα τα τρία πρώτα "άσματα", τα οποία, ωστόσο, λειτουργούν ως επαρκές δείγμα μιας ποιητικής ωριμότητας, που δεν πρόφτασε, δυστυχώς, να λάβει τελική μορφή. συνέχεια

Κωστής Παλαμάς Ο Κωστής Παλαμάς ήταν απόγονος μιας παλαιάς οικογένειας που εμφανίσθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα. Γενάρχης της υπήρξε ο Παναγιώτης Παλαμάρης. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1859. Σε ηλικία 7 χρονών έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς. Σε ηλικία μόλις 16 χρονών αρχίζει σπουδές νομικής, ακολουθώντας το επάγγελμα του πατέρα του. Το 1876 έρχεται στην Αθήνα όπου και γράφεται στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Γρήγορα όμως θα εγκαταλείψει τη Νομική, και έτσι αποφασίζει να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία. Παρά το ότι θα ασχοληθεί με τη ΝΕΑ ελληνική λογοτεχνία, το πρώτο του έργο, που θα δημοσιευτεί το 1876 με τίτλο "Ερώτων 'Eπη" θα γραφτεί σε υπερκαθαρεύουσα. Το 1886 θα κυκλοφορήσει η πρώτη του συλλογή στη δημοτική και το 1889 δημοσιεύεται ένα από τα καλύτερα έργα του, ο "Ύμνος της Αθηνάς", ο οποίος θα βραβευτεί στο Φιλαδέλφειο ποιητικό διαγωνισμό. Αυτό είναι και το πρώτο του βραβείο. Εισηγητής του διαγωνισμού αυτού ήταν ο Νικόλαος Πολίτης. Το 1892 δημοσιεύει τη συλλογή "Τα μάτια της ψυχής μου", η οποία βραβεύτηκε και αυτή, το 1890. Το 1897 γίνεται γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών, δουλειά για την οποία αμοιβόταν αρκετά καλά, και έτσι απέκτησε την οικονομική άνεση για να συνεχίσει το έργο του. 'Ενα χρόνο αργότερα, το 1898, δημοσιεύει δύο ποιητικές συλλογές, το "'Αστυ" και τον "Τάφο". Ακολουθεί μια περίοδος έμπνευσης και ο Παλαμάς γράφει το 1900 τους "Χαιρετισμούς της Ηλιογέννητης", το 1904 την "Ασάλευτη Ζωή", το 1907 τον "Δωδεκάλογο του Γύφτου", το 1910 την "Φλογέρα του Βασιλιά" και το 1919 "Τα Δεκατετράστιχα", τα οποία δημοσιεύονται και στην Αλεξάνδρεια. Το 1925 παίρνει το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και με την ίδρυση της Ακαδημίας των Αθηνών γίνεται και ένα από τα βασικά στελέχη της. Το 1928 δημοσιεύει τους "Δειλούς και σκληρούς στίχους" (Σικάγο) και το 1930 ή, κατά άλλους, το 1931 γίνεται πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. συνέχεια

Αγγελος Σικελιανός Ο ’γγελος Σικελιανός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1884. Αφού τελείωσε το γυμνάσιο ήρθε στην Αθήνα να σπουδάσει νομικά και όρμησε σαν σίφουνας στους λογοτεχνικούς κύκλους με την μεγάλη του μόρφωση , με την τέλεια στιχουργική του και με το επιβλητικό του παράστημα. Γνωρίζεται με την Αμερικανίδα αρχαιολόγο Εύα Πάλμερ που μοιράζεται τις ιδέες του για την αρχαιότητα και το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Ο γάμος τους θα του προσφέρει την οικονομική άνεση ώστε να αφοσιωθεί στη ποίηση και τους οραματισμούς του. Ταξιδεύει στη έρημο σαχάρα και απομονώνεται για να γράψει το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του τον "Αλαφροΐσκιωτο" που εκδίδεται το 1907 και προκαλεί αίσθηση. Μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα στην ποίηση ,στα ταξίδια και σε διαλέξεις για την αρχαία Ελλάδα που τόσο λατρεύει Το 1927 και το 1930 οργάνωσαν με την γυναίκα του τις δελφικές γιορτές στα πλαίσια της ιδέας τους για την αναβίωση των πανανθρώπινων ιδανικών της αρχαίας Ελλάδας και της αναβίωσης των αρχαίων ελληνικών πνευματικών κέντρων . Θέλησαν να γίνουν οι Δελφοί ένα παγκόσμιο πολιτιστικό κέντρο συναδέλφωσης . Στο αρχαίο θεάτρου των Δελφών έγιναν για πρώτη φορά παραστάσεις αρχαίου δράματος στην σύγχρονη εποχή. (Πρώτες και δεύτερες δελφικές γιορτές - άρθρα στο theaterinfo) Συμπαραστάτης των νέων καλλιτεχνών, πληθωρική και έντονη προσωπικότητα εμπνέεται από δύο ιδανικά , από την αρχαιότητα και τον χριστιανισμό. Δεινός ρήτορας ξεσηκώνει και δημιουργεί ενθουσιασμό. Στην κηδεία του Παλαμά γράφει ένα ποιήμα σαν επικήδειο και το απαγγέλλει πάνω από τη σωρό του ποιητή δονώντας τη λαοθάλασσα που είχε συγκεντρωθεί (Πρακτικά η κηδεία του Παλαμά ήταν η μεγαλύτερη αντικατοχική συγκέντρωση μαζί με τη συγκέντρωση διαδήλωση ενάντια στην πολιτική επιστράτευση και το κάψιμο των καταλόγων του υπουργείου εργασίας των Ελλήνων που θα πήγαιναν στη Γερμανία). " Ηχήστε, οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, δονήστε σύγκορμη τη χώρα, πέρα ως πέρα... Βογγήστε, τύμπανα πολέμου... οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα! Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!" Σε αντίστοιχο επικήδειο στην κηδεία του Μαλακάση στη Μητρόπολη των Αθηνών λίγες μέρες νωρίτερα, οι παρευρισκόμενοι είχαν ξεσπάσει σε χειροκροτήματα. Δικαιωματικά τον κατατάσσω στους μεγαλύτερους Έλληνες ποιητές. Πέθανε το 1951 μετά από προβλήματα με τη καρδιά του που τον τυραννούσαν πολλά χρόνια και θάφτηκε στους Δελφούς σύμφωνα με την επιθυμία του. Έργα του Λυρικός Βίος - τόμος Α Λυρικός Βίος - τόμος Β Λυρικός Βίος - τόμος Γ Λυρικός Βίος - τόμος Δ Λυρικός Βίος - τόμος Ε Λυρικός Βίος - τόμος ΣΤ Πεζός Λόγος Α Πεζός Λόγος Β Πεζός Λόγος Γ Πεζός Λόγος Δ Πεζός Λόγος Ε Θυμέλη - τόμος Α Θυμέλη - τόμος Β Θυμέλη - τόμος Γ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ συνέχεια Επισκευτείτει ακόμη: Μήνας αφιερωμένος στον 'Αγγελο Σικελιανό. Ποιήμα για τον θάνατο του Παλαμά 'Αγγελος Σικελιανος (1884-1951) Ποιητής μυσταγωγός της Ελληνικής φύσης, της Ελληνικής Γλώσσας, του νεοελληνικού λυρισμού 'Αγγελος Σικελιανός ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ Ο Aγγελος Σικελιανός θεωρούσε τον ορφισμό

Μαρία Πολυδούρη 1902 Η Μαρία Πολυδούρη γεννιέται στην Καλαμάτα. Γονείς της ήταν ο φιλόλογος Ευγένιος Πολυδούρης και η Κυριακή Μαρκάτου η οποία αν και δεν ακολούθησε ανώτερες σπουδές, διέθετε αξιόλογη παιδεία και παρακολουθούσε με ενδιαφέρον το γυναικείο ζήτημα, όπως αυτό παρουσιαζόταν στις σελίδες της Εφημερίδοστων Κυριών, στοιχείο όχι άσχετο με τις μετέπειτα φεμινιστικές αρχές της Πολυδούρη. Γενικά, τα παιδικά της χρόνια υπήρξαν ευτυχισμένα, με καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα, πνευματική καλλιέργεια και φιλελεύθερες πολιτικές απόψεις, προχωρημένες για την εποχή. 1916 Κάνει την πρώτη της λογοτεχνική εμφάνιση με ένα πεζοτράγουδο που τιτλοφορείται «Ο πόνος της μάνας», δημοσιευμένο στο περιοδικό εργοχείρων και ποικίλης ύλης Οικογενειακός Αστήρ. 1919 Διορίζεται στη Νομαρχία Μεσσηνίας. Σχεδιάζει να ακολουθήσει τη Νομική, παρά την επιθυμία του πατέρα της να τη δει φοιτήτρια της Φιλοσοφικής. 1920 Πεθαίνει ο πατέρας της και σε σαράντα μέρες η μητέρα της. Οι ενοχές της είναι έντονες, επειδή το διάστημα αυτό είχε φύγει από την Καλαμάτα, παρασυρμένη από ένα σφοδρό έρωτα παρά την κακή κατάσταση υγείας της μητέρας της. 1921 Ζητά μετάθεση για τη Νομαρχία Αττικής και εγγράφεται στη Νομική Σχολή. Στη Νομαρχία υπηρετούσε και ο Κ. Καρυωτάκης με τον οποίο συνδέεται. Μετά από ποικίλες μεταπτώσεις και συγκρούσεις, που κατά βάθος οφείλονταν στο ορμητικό πάθος της Πολυδούρη και στον πεσιμιστικό σκεπτικισμό του Καρυωτάκη, έρχεται ο χωρισμός. Αρχίζει να δημοσιεύει ποιήματα σε πλήθος περιοδικών. Ο αρχικός ενθουσιασμός της για το πανεπιστήμιο υποχωρεί γρήγορα και σε δύο χρόνια το εγκαταλείπει. 1923 Η διακοπή του δεσμού της με τον Καρυωτάκη ωθεί την ακραία Πολυδούρη σε έντονη ζωή, με συνέπεια να εμφανίσει αδενοπάθεια και υπερκόπωση. Υποχρεώνεται να ξεκουραστεί για ένα μήνα στο Μαρούσι. 1926 Φεύγει για το Παρίσι με ελάχιστα χρήματα που είχε μαζέψει. Παίρνει δίπλωμα ραπτικής, όμως οι οικονομικές δυσκολίες και οι έντονες διασκεδάσεις χειροτερεύουν την ήδη εύθραυστη υγεία της. Παρουσιάζει φυματίωση και νοσηλεύεται στην κλινική Charite του Παρισιού. 1928 Επιστρέφει στην Αθήνα και εισάγεται στο νοσοκομείο Σωτηρία. Εκεί την επισκέπτεται για τελευταία φορά ο Καρυωτάκης λίγες μέρες πριν φύγει με μετάθεση στην Πρέβεζα, όμως οι διαφορές τους παραμένουν αγεφύρωτες. Τον ίδιο χρόνο εκδίδεται η πρώτη ποιητική συλλογή της «Οι τρίλιες που σβήνουν». Η αυτοκτονία του Κ. Καρυωτάκη τη συγκλονίζει. 1929 Εκδίδεται η δεύτερη ποιητική συλλογή της «Ηχώ στο χάος». 1930 29 Απριλίου, πεθαίνει στην κλινική Χριστομάνου, σε ηλικία μόλις 28 χρονών. συνέχεια Επισκευτείτει ακόμη: Μ α ρ ί α Π ο λ υ δ ο ύ ρ η Κώστας Καρυωτάκης - Μαρία Πολυδούρη και Η αρχή της Αμφισβήτησης Της Λιλής Ζωγράφου Ένα γράμμα στη Μυρτιώτισσα ΟΔΟΣ ΠΑΝΟΣ Μαρία Πολυδούρη Greek Books - Mathisis.com - Πολυδούρη Μαρία ΚΩΣΤΗΣ ΓΚΙΜΟΣΟΥΛΗΣ: Φέτος συμπληρώθηκαν εκατό χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Πολυδούρη

Ρηγας Φεραίος Ο ΡΗΓΑΣ Φεραίος, ο επονομαζόμενος Βελεστινλής, γεννήθηκε στο Βελεστίνο, τις αρχαίες Φερές, το 1757, από εύπορη οικογένεια. Ο πατέρας του ονομαζόταν Κυριαζής και η μητέρα του Μαρία και φέρεται πως είχε μία αδελφή την Ασήμω. Ο Pouqeville αναφέρει πως είχε και αδελφό, ο οποίος μάλιστα συμμετείχε στην επανάσταση του 1821. Τα νεανικά χρόνια του Ρήγα Φεραίου είναι βυθισμένα στην αίγλη του θρύλου και είναι δύσκολο να ανιχνευθούν τα πραγματικά γεγονότα. Τα πρώτα του γράμματα λέγεται ότι τα διδάχθηκε από ιερέα του Βελεστίνου και κατόπιν στη Ζαγορά. Καθώς διψούσε για μάθηση, ο πατέρας του τον έστειλε στα Αμπελάκια για περαιτέρω μόρφωση. Όταν επέστρεψε, έγινε δάσκαλος στην κοινότητα Κισσού Πηλίου. Στην ηλικία των είκοσι ετών σκότωσε στο Βελεστίνο έναν Τούρκο πρόκριτο και κατέφυγε στο Λιτόχωρο του Ολύμπου, όπου κατατάχθηκε στο σώμα των αρματολού θείου του Σπύρου Ζήρα. Αργότερα βρίσκεται στο ’γιο Όρος, φιλοξενούμενος του ηγουμένου της μονής Βατοπεδίου, Κοσμά Ο ανδριάντας του Ρήγα Φεραίου, αριστερά της εισόδου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αναγέρθηκε το 1871 με δαπάνη του Γεωργίου Αβέρωφ. Έργο του γλύπτη Ι. Κόσσου Στο ’γιο Όρος έμεινε πολύ λίγο. Ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη, στην οικία του πρίγκιπα Αλέξανδρου Υψηλάντη, όπου διεύρυνε τις σπουδές του στη Γαλλική και τη Γερμανική γλώσσα. Όταν ο Υψηλάντης έφυγε για το Ιάσιο, προκειμένου να γίνει ηγεμόνας της Μολδαβίας, ο Ρήγας τον ακολούθησε. Διαφωνώντας με τον Υψηλάντη έγινε γραμματέας του ηγεμόνα της Βλαχίας Μαυρογένη και ταξίδεψε για το Βουκουρέστι, όντας πλέον στην ηλικία των 30 χρόνων. Μετά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο και την ήττα της Τουρκίας ο Μαυρογένης αποκεφαλίστηκε ως υπαίτιος της ήττας και ο Ρήγας κατέφυγε στη Βιέννη, την οποία έκανε έδρα της επαναστατικής δράσης του. Στη Βιέννη συνεργάτες του ήσαν κυρίως Έλληνες έμποροι ή σπουδαστές, αλλά οι σημαντικότεροι από αυτούς ήταν οι αδελφοί Πούλιου, από τη Σιάτιστα της Μακεδονίας, τυπογράφοι. Στο τυπογραφείο τους τύπωσε την επαναστατική του προκήρυξη σε χιλιάδες αντίτυπα, προκειμένου να μοιραστούν στους Έλληνες των υπόλοιπων φιλελεύθερων περιοχών των Βαλκανίων. Ο Ρήγας απέβλεπε στην απελευθέρωση και ενοποίηση όλων των Βαλκανικών λαών και φυσικά όλου του ελληνικού στοιχείου που ήταν διασκορπισμένο στην Ανατολή και τα ευρωπαϊκά κέντρα. Επηρεασμένος από τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, πίστεψε βαθιά στην ανάγκη της επαφής των Ελλήνων με τις νέες ιδέες που σάρωναν την Ευρώπη και αυτό τον ώθησε στη συγγραφή ή μετάφραση βιβλίων σε δημώδη γλώσσα και τη σύνταξη της Χάρτας, ενός μνημειώδους για την εποχή του χάρτη, διαστάσεων 2,07 x 2,07 μ, που αποτελείτο από επί μέρους τμήματα. Παράλληλα με τις εκδοτικές του δραστηριότητες, ο Ρήγας προετοίμαζε και την αναχώρησή του από την Αυστρία, κυρίως εξαιτίας του επαναστατικού κλίματος που είχε καλλιεργήσει η Γαλλική Επανάσταση και της διάθεσής του να ενισχύσει τις προσπάθειες του Ναπολέοντα. Οι πληροφορίες για τη μυστική επαναστατική δράση του Ρήγα είναι ασαφείς και προέρχονται κυρίως από μαρτυρίες βιογράφων και και πληροφορίες τις οποίες απέσπασε η ανάκριση των Αυστριακών αρχών μετά τη σύλληψη του Ρήγα και των συντρόφων του. Το συμπέρασμα ούτως ή άλλως είναι ότι δεν υπήρχε οργανωμένος επαναστατικός συνομωτικός πυρήνας αλλά διάσπαρτες επαφές με ομοεθνείς, τους οποίους διήγειρε ο επαναστατικός ενθουσιασμός του Ρήγα. Η τελευταία φάση προετοιμασίας του συνδέεται με δύο επαναστατικές προκηρύξεις, το Επαναστατικό Μανιφέστο και την Προκήρυξη, που τυπώθηκε σε μεγάλο αριθμό αντιτύπων. Οι δύο προκηρύξεις στάλθηκαν στον Αντώνη Νιώτη στην Τεργέστη, για να τα παραλάβει ο Ρήγας και να τα προωθήσει στην Ελλάδα. Η επιστολή, όμως, με την οποία ενημέρωνε ο Ρήγας για την αποστολή των εντύπων του, έπεσε στα χέρια του Δημητρίου Οικονόμου, εμπορικού συνεργάτη του Αντώνιου Κορωνιού, προς τον οποίο απευθυνόταν η επιστολή. Ο Οικονόμου κατέδωσε και τους δύο στην αυστριακή αστυνομία. Ο Ρήγας συνελήφθη στην Τεργέστη την 1η Δεκεμβρίου του 1797. Κατόπιν οδηγήθηκε στη Βιέννη, όπου ανακρίθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του. Κατάληξη των ανακρίσεων, σε συνδυασμό με τις συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, ήταν να εκτοπισθούν από τους συλληφθέντες οι Αυστριακοί και άλλων εθνοτήτων υπήκοοι, εκτός από τους Οθωμανούς, που απελάθηκαν. Ο Ρήγας και οι επτά σύντροφοί του που ανήκαν στην ίδια κατηγορία, ο Ευστράτιος Αργέντης, ο Δημήτριος Νικολίδης, ο Αντώνιος Κορωνιός, ο Ιωάννης Καρατζάς, ο Θεοχάρης Γεωργίου Τουρούντζιας, ο Ιωάννης Εμμανουήλ και ο Παναγιώτης Εμμανουήλ, με συνοδεία των αυστριακών αρχών παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1798 στους Τούρκους του Βελιγραδίου και φυλακίστηκαν στον πύργο Neboisa, παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδίου. Εκεί, ύστερα από συνεχή βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη. ΡΑΦΑΕΛΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤ΄ ΤΑΞΗ συνέχεια

Γεώργιος Βιζυηνός Βιζυηνός Γεώργιος . (1849-1896) Πεζογράφος και ποιητής. Γεννήθηκε στη Βιζύη της Θράκης (από εκεί και το Βιζυηνός). Το επώνυμό του ήταν Μιχαηλίδης. Οι γονείς του ήταν φτωχοί και σε ηλικία 11 ετών τον έστειλαν στην Κωνσταντινούπολη να μάθει ράφτης. Μετά 2 χρόνια πήγε στην Κύπρο στην υπηρεσία του δεσπότη. Εκεί εργαζόταν και παράλληλα παρακολουθούσε και το σχολαρχείο. Επειδή αρίστευσε, στάλθηκε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης για σπουδές. Εκεί έγραψε τα πρώτα του ποιήματα, που τα εξέδωσε με τίτλο "Ποιητικά Πρωτόλεια" το 1873. Αργότερα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας και μετά από ένα χρόνο πήγε στη Γερμανία για να συνεχίσει τις σπουδές του. Το 1874 βραβεύτηκε στο "Βουτσιναίο διαγωνισμό". Το 1876 βραβεύτηκε πάλι στο "Βουτσιναίο διαγωνισμό" με την ποιητική του συλλογή "’ρες-Μάρες Κουκουνάρες". Έζησε επίσης στο Παρίσι και στο Λονδίνο, όπου έγραψε πολλά από τα έργα του. Στο Λονδίνο τύπωσε τη συλλογή του "Ατθίδες αύραι". Το 1884 επέστρεψε στην Αθήνα. Μετά το θάνατο του πλούσιου ευεργέτη του Γεωργίου Ζαρίφη (1882) τα οικονομικά του δεν ήταν καλά. Δημοσίευε σε διάφορα περιοδικά για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Οι στερήσεις όμως κλόνισαν τα νεύρα του και παρόλο που έγινε για μικρό χρονικό διάστημα καθηγητής στη δραματική σχολή του Ωδείου, τρελάθηκε και τον έκλεισαν στο φρενοκομείο (1892) όπου και πέθανε. Ο Βιζυηνός είναι ο θεμελιωτής του νεοελληνικού διηγήματος. Χειρίζεται άριστα τη δημοτική γλώσσα. Κυριότερα έργα του: Διηγήματα: "Το αμάρτημα της μητρός μου", "Ποίος ήτο ο φονεύς του αδελφού μου", "Το μόνον της ζωής μου ταξίδιον", "Μοσκώβ Σελήμ", "Συνέπειαι παλαιάς ιστορίας". Ποιητικά: "Ατθίδες Αύραι", "Ποιητικά Πρωτόλεια", "Βοσπορίδες αύραι". Το 1955 εκδόθηκαν τα "’παντά" του. συνέχεια Ο Γεώργιος Βιζυηνός (1849-1896) Tο μόνον της ζωής του ταξείδιον Γεώργιος Βιζυηνός Εξι εβδομάδες γύρισμα στην Τουρκία

Ανδρέας Κάλβος Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε στην Ζάκυνθο το 1792. Ο πατέρας του, Ιωάννης Κάλβος, ήταν ένας Κερκυραίος κρητικής καταγωγής που παντρεύτηκε την Αδριανή Ρουκάνη. Το 1801-2 ο πατέρας εγκαταλείπει τη μητέρα, παίρνει μαζί του τα δυο παιδιά, τον Ανδρέα και τον αδελφό του Νικόλαο, και εγκαθίσταται στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου πεθαίνει το 1812. Ο Ανδρέας χωρίζει από τον αδελφό του, Νικόλαο, ο οποίος θα πάει στην Τεργέστη και θα σταδιοδρομήσει στο εμπόριο. Ο Ανδρέας πηγαίνει στην Φλωρεντία όπου γνωρίζει τον μεγάλο λόγιο και ποιητή Ούγκο Φώσκολο. Η φιλία τους θα κρατήσει χρόνια. Ο Ανδρέας Κάλβος σπουδάζει Ελληνική, Λατινική και Ιταλική φιλολογία, ταυτόχρονα παραδίδει μαθήματα, αρχίζει τις πρώτες λογοτεχνικές του προσπάθειες και συμμερίζεται τις φιλελεύθερες ιδέες του Φώσκολου. Οι δυο φίλοι, κατατρεχόμενοι για τις ιδέες τους, καταφεύγουν το 1815 στην Ελβετία και την επόμενη χρονιά στην Αγγλία, όπου ο Φώσκολος πεθαίνει δώδεκα χρόνια αργότερα. Στο Λονδίνο διδάσκει, γράφει, μεταφράζει. Παντρεύεται μια Αγγλίδα, η οποία του χαρίζει μια κόρη, τις χάνει όμως και τις δύο το 1820. Επιστρέφει στην Φλωρεντία και από εκεί ξανά στην Ελβετία, όταν ξεσπά η Ελληνική Επανάσταση. Με διαλέξεις, ομιλίες, δημοσιεύματα ενθαρρύνει Έλληνες και Φιλέλληνες. Το 1824 τυπώνει στην Γενεύη τις πρώτες δέκα Ωδές και στο Παρίσι, όπου συνεχίζει την πατριωτική δράση, το 1826, τις δέκα επόμενες. Εδώ ο Κάλβος σταματά την δημιουργική ενασχόλησή του με την ποίηση και, φλεγόμενος από ενθουσιασμό, κατεβαίνει στο Ναύπλιο να πολεμήσει. Ήδη όμως έχουν αρχίσει οι εμφύλιες διαμάχες, οι οποίες τον απογοητεύουν. Έτσι, μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια εγκαταλείπει το Ναύπλιο και εγκαθίσταται στην Κέρκυρα, όπου στην αρχή εργάζεται ως οικοδιδάσκαλος, μετά γίνεται καθηγητής της "θεωρητικής φιλοσοφίας" στην Ιόνιο Ακαδημία και το 1841 διευθυντής στο Ιόνιο Γυμνάσιο. Δημοσιεύει τις απόψεις του στην "Επίσημο Εφημερίδα" της Ιονίου Πολιτείας, έπειτα γράφει φλογερά άρθρα για τη συνταγματική μεταρρύθμιση στην ριζοσπαστική εφημερίδα του Πέτρου Βράιλα, "Πατρίς". Απογοητευμένος από τις περιστάσεις, τα παρατά όλα και ξαναγυρίζει το 1852 στο Λονδίνο, όπου ξεκινά μια νέα ζωή. Το 1853 παντρεύεται τη σαραντάρα Σαρλότ Ουώνταμς, η οποία έχει ένα ιδιωτικό σχολείο, όπου και διδάσκει ο Κάλβος εις το εξής. Εκεί ο ποιητής των Ωδών θα ζήσει ευτυχισμένος τα τελευταία δεκαέξι χρόνια της ζωής του. Πέθανε στο Λονδίνο, στις 30 Νοεμβρίου 1869. Το 1888, σε μια διάλεξη στον "Παρνασσό", ο Κωστής Παλαμάς προβάλλει το έργο του Κάλβου, το οποίο από τότε κερδίζει ευρεία αναγνώριση. συνέχεια Κάλβος Ανδρέας Η ζωή του Ανδρέας Κάλβος Κάλβος - Ιωαννίδης Ανδρέας Ανδρέας Κάλβος Ιωαννίδης Ωδαί Sokoli Publications :

Διονύσιος Σολωμός Πριν από 200 χρόνια γεννήθηκε ο Διονύσιος Σολωμός. Ο εθνικός μας ποιητής. Η επέτειος γιορτάζεται σε όλη την Ελλάδα. Με την ευκαιρία της επετείου αυτής παρουσιάζουμε σήμερα το παρόν αφιέρωμα. Ένα πολύ ενδιαφέρον δοκίμιο για το έργο του, όπως το αλιεύσαμε από το περιοδικό "Ο Τύπος". "Το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Ξάστερη, δυνατή, φλογερή διασχίζει τα χρόνια η φωνή του εθνικού μας ποιητή, δίνοντας στους Έλληνες το μεγάλο παράγγελμα. Αγωνιστής του εθνικού ιδανικού και της αλήθειας, που τα βλέπει σφιχτοδεμένα στη βαθύτερη ουσία της εθνικής μας ζωής και της ιστορίας του έθνους του, ο Σολωμός διέπρεψε ως κατ' εξοχήν ποιητής της λευτεριάς. Στην τέτοια διαμόρφωση της ποιητικής του φυσιογνωμίας σίγουρα συνετέλεσε η ευρωπαϊκή του μόρφωση κι η βαθιά επαφή του με το φιλελεύθερο ρομαντισμό της σύγχρονης του ευρωπαϊκής ποίησης, η γνωριμία του - και προσωπική - με τα φιλελεύθερα ρεύματα γενικά της ανάστατης τον καιρό εκείνο της Ευρώπης. Και της μεγάλης αμερικανικής επανάστασης οι αντίλαλοι, που αρκετά διοχετεύτηκαν στο έργο του και ξεχωριστή θέση βρήκανε σ' αυτό, φαίνεται πως όχι λίγο ενίσχυσαν στην ψυχή του και στο πνεύμα του τις φιλελεύθερες καταβολές. Ο βασικός όμως επηρεασμός ήρθε στην πνοή της σολωμικής ποίησης από το ίδιο το αίμα του δημιουργού της. Παιδί της αγωνιζόμενης Ελλάδας, αυτό τον αγώνα βύζαξε απ' τα στήθια της μάνας του. Αυτό τον αγώνα πρωτοανάσανε στον αέρα των παιδικών του χρόνων. Αυτό τον αγώνα, που συνοψιζότανε σε μια λέξη πελώρια, στ' όνομα "Λευτεριά", κουβάλησε στ' άδυτα της ψυχής του, σαν άφηνε, παιδάκι ακόμα, τα χώματα της πατρίδος. Εκείνα τα χώματα που γινότανε πιο ιερή από τις βροντερές φωνές των κλέφτικων καριοφυλιών όταν ο αντίλαλός τους, περνώντας από τη στενή θάλασσα που χώριζε το πατρικό νησί του από την ελληνική στεριά συγκλόνιζε την παιδική του ευαισθησία και χαραζότανε μ' ανεξίτηλες χαραματιές στην άγραφη πλάκα της νεογέννητης μνήμης του. Στη "φιλτάτη πατρίδα", στη "θαυμασία νήσο" του Ανδρέα Κάλβου, στη Ζάκυνθο, έπεσε και στην ψυχή του Σολωμού ο σπόρος της μεγάλης ποίησης. Κι είναι παράξενο - ή αξιοπρόσεχτο τουλάχιστον - πόσο ίδια κατά βάθος (μ' όλες τις τεράστιες εξωτερικές ανομοιότητες) στάθηκε στους δύο αυτούς "ασυνάντητους" σχεδόν σύγχρονους μεγάλους η ζωή. Όσο ίδια, μ' όλες πάλι τις τεράστιες ανομοιότητες της επιφάνειας, στέκεται κι η ποίησή τους. Μια ποίηση, και των δυο, γεννημένη, στην Επανάσταση, από την Επανάσταση και για την Επανάσταση. Μια ποίηση όπου, με θεμέλιο το φοβερό κι ασίγαστο μίσος κατά της τυραννίας, χτίζεται το φλογερό οικοδόμημα της λευτεριάς. Μια ποίηση επική και διθυραμβική, με ήρωες κεντρικούς τους χιλιάδες θρυλικούς αγωνιστές του Εικοσιένα. Με ήρωες τους απλούς, εκείνους φουστανελοφόρους και βρακοφόρους που, ανεβάζοντας τους στα ύψη, τους τοποθετεί πλάι στο ολόλαμπρο άρμα του ομηρικού Αχιλλέα και στις δοξασμένες αθάνατες σαλαμινομάχες αισχυλικές ψυχές. Τους αγνούς και ακατέργαστους εκείνους χωριάτες και νησιώτες, τους κατεργασμένους μονάχα από τα βάσανα τετρακοσάχρονης σκλαβιάς κι από τα μαθήματα τετρακοσιάχρονης λαχτάρας γι ανάσταση του Γένους και για λυτρωμό. Κάλβος και Σολωμός. Και οι δύο εθήτευσαν στη φιλελεύθερη σκέψη. Και οι δύο εθήτευσαν στον επαναστατικό ρομαντισμό. Και οι δύο αναχώνευσαν τα δάνεια στοιχεία και τις επιδράσεις στο καμίνι της ρεαλιστικής πατριωτικής έξαρσης. Κι αν ο πρώτος στάθηκε περισσότερο άκαμπτος στην απαίτηση για ολοκληρωτική θυσία και για αρετή, ο δεύτερος έσκυψε περισσότερο αδελφικός στ' ανθρώπινα πάθη, πιο ευαίσθητος στα καλέσματα της ζωής, λιγότερο απόλυτος αλλά το ίδιο αφοσιωμένος, λιγότερο αυστηρός αλλά καθόλου μην υποστέλλοντας τη σημαία της αντρειοσύνης. Κι αν ο πρώτος ανεβάζει σε κορφές το βάθος του στοχασμού και το ηθικό ανάστημα του ανθρώπου, ο δεύτερος υψώνει τη φλόγα της ελεύτερης και της αγαπημένης ζωής σε μιαν άφατη γλύκα που σφιχτοσμίγοντας με τον εξαγνιστικό πόνο ανεβάζουνε τον άνθρωπο στην περιοχή της αρμονίας και της ομορφιάς. Ο Διονύσιος Σολωμός, όπως ακριβώς κι ο Κάλβος, τα πρώτα του βήματα στο χωράφι της τέχνης τά �κανε κι αυτός στην Ιταλία και στα Ιταλικά. Βασική αρχή στην καλλιτεχνική του δημιουργία στάθηκε η αδιάκοπη συνεργασία πνεύματος και συναισθήματος, στη διαπασών της απόδοσής του. "Πρέπει πρώτα με δύναμη να συλλάβει ο νους κι έπειτα θερμά να αισθανθεί η καρδιά ό,τι ο νους συνέλαβε", απαντούσε στο διάσημο Ιταλό ποιητή Μόντι που τον πείραζε για το κριτικό βασάνισμα στο οποίο ο νεαρός τότε Έλληνας φίλος του συνήθιζε να υποβάλλει τα έργα της φαντασίας. Δεν ξέρουμε βέβαια κατά πόσο τήρησε ο ίδιος την σειρά αυτή στην επεξεργασία του υλικού του, να συλλαμβάνει δηλαδή πρώτα το μυαλό κι ύστερα να ντύνει τις συλλήψεις με την θέρμη του το συναίσθημα, είναι όμως αναμφισβήτητο ότι την αρχή της συνεργασίας των δύο αυτών δυνάμεων της δημιουργίας την τήρησε σταθερά, όπως σταθερά και βασανιστικά επεξεργαζότανε της ποίησής του το υλικό, μοχθώντας πάνω σ' αυτό και εξαντλώντας τις ψυχικές και τις πνευματικές του δυνάμεις στην αδιάκοπη αναζήτηση της τελειότητας. Γιατί στ' αλήθεια, κανείς ίσως άλλος Έλληνας ποιητής δεν αναζήτησε όσο αυτός την τελειότητα του στίχου και κανένας, οπωσδήποτε, δεν έδωσε όσο αυτός αποτελέσματα από την άποψη αυτή. Πολυδουλεμένος και καλοδουλευμένος με μια υπέροχη μαστοριά, ο στίχος ο σολωμικός φαντάζει πολλές φορές σα σμιλευτός, παίρνοντας μια περιεκτικότητα και μια συμπυκνωτικότητα καταπληκτική. Ο Κάλβος συνάντησε την αδιαφορία και την άγνοια. Ο Σολωμός, που από την πρώτη στιγμή κυριάρχησε στο νεοελληνικό ουρανό σαν ο μεγάλος, ο μοναδικός ποιητής, αντιμετώπισε - κι όσο ζούσε και μετά τον θάνατο του ακόμα πιο πολύ - την εχθρότητα και την πολεμική. Στόχος η γλώσσα του. Ο Σολωμός, είπανε εν χορώ οι επικριτές του, δεν ήξερε καν τα ελληνικά. Συνελάμβανε στα ιταλικά και μετέφραζε τους στίχους στην γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού! Γύρω από το θέμα τούτο, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη φιλολογική διένεξι. Τη σημαία της σολωμικής γλώσσας, όπως κι ολόκληρης της σολωμικής δημιουργίας, σήκωσαν ψηλά οι ποιητές κι όλοι οι λογοτέχνες της Εφτανησιακής σχολής, που αναγνώριζαν για γενάρχη τους το Σολωμό. Κι αργότερα ο Παλαμάς, πρωτοστατώντας στην κίνηση για την ανανέωση της ελληνικής γλώσσας με βάση τη γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού, όχι μονάχα υποστήριξε τη θέση της εφτανησιώτικης σχολής, παρά και θεώρησε την υιοθέτηση της γλώσσας αυτής από τον Σολωμό σαν ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της προσφοράς του στο νεοελληνικό πολιτισμό. Εξισώνοντας την αξία του στοιχείου αυτού προς την αξία των άλλων βασικών στοιχείων της ποιητικής του δημιουργίας, έγραφε: "Τριών μεγάλων εθνοπλαστικών ιδεών λαμπρά ενσάρκωσις είναι η ποίησις του Σολωμού: Της ιδέας της πατρίδος, της ιδέας του ωραίου, της ιδέας της γλώσσης". Την άποψη αυτή που διατυπωνόταν από τον Παλαμά στις τελευταίες στιγμές του προηγουμένου αιώνα, θα μπορούσε βέβαια ο σύγχρονος κριτής να τη θεωρήσει υπερβολική. Γιατί ασφαλώς η πατρίδα και το ωραίο κινούνται στην περιοχή των καθολικότερων αξιών, ενώ η γλώσσα είναι όργανο, αποφασιστικής σημασίας αλλά πάντως όργανο, που προορισμός του είναι να υπηρετεί τις τέτοιες αξίες. Όσο όμως κι αν δεχτούμε την άποψη αυτή για υπερβολική (μια υπερβολή, εξάλλου, που απόλυτα την δικαιολογεί η απ' αφορμή το γλωσσικό πολεμική ατμόσφαιρα της εποχής), η αποδοχή αυτή οπωσδήποτε δεν θα μας φέρει στο στρατόπεδο των επικριτών, ούτε καν στο στρατόπεδο εκείνων που βρίσκουν την αλήθεια στη μέση. Κι ας δεχτούμε ακόμα ότι κι οι ίδιοι μπορούμε πολλές φορές να διακρίνουμε στο σολωμικό έργο μια δυσκολία, ή μια έλλειψη άνεσης έστω στην ελληνική έκφραση, συγκρίνοντας βέβαια την γλώσσα του με την καλλιεργημένη πια αρκετά κατασταλαγμένη γλώσσα της σύγχρονης νεοελληνικής λογοτεχνίας. Μια δυσκολία που από τους μεγαλύτερους πιστούς του σολωμικού έργου, ο Ιάκωβος Πολυλάς, στα προλεγόμενά του" στην πρώτη συγκεντρωτική έκδοση του έργου αυτού με τα λόγια: "Αλλά εάν εις το έργο του τον εβοηθούσε το πνεύμα της ομιλουμένης, τον εδυσκόλευε όμως η λεκτική ύλη, την οποίαν δεν την έχει ό,τι απάνθισε από εθνικά τραγούδια και παροιμίες δεν ημπορούσε να αρκέσει εις τα πολυειδή λεπτά ζητήματα, τα οποία καθημερινώς του επαρουσίαζε η άκρα καλαισθησία του". Κι αν τα δεχτούμε όλ' αυτά, πάλι δε θα οδηγηθούμε στα συμπεράσματα που φτάνουν οι επικριτές του Σολωμού: ούτε εις βάρος της ποίησης του γενικά, ούτε σε βάρος της γλώσσας του ειδικότερα. Γιατί - πρώτον - στην ποίηση, η γλώσσα συμβάλλει στην δημιουργία του αισθητικού αποτελέσματος, αλλά το αισθητικό αποτέλεσμα δεν κρίνεται από την γλώσσα. Οι ποιητές, αγωνιζόμενοι για το αισθητικό αποτέλεσμα, χωρίς τις περισσότερες φορές να το επιδιώκουν καν, πλουτίζουν και διαμορφώνουν την γλώσσα της χώρας τους. Οι ειδικοί επιστήμονες, μελετώντας κατόπιν τα έργα των ποιητών και των λογοτεχνών γενικά, βγάζουν και πολιτικογραφούν καινούργιους τύπους, καινούργια σχήματα γλωσσικά, πλήθος καινούργιων λέξεων. Και γιατί - δεύτερον - η γλώσσα αυτή όχι μόνο στάθηκε μια σοβαρή αρχή κι ένας σημαντικότατος παράγοντας για την διαμόρφωσι της σύγχρονης νεοελληνικής γλώσσας μας, αλλά προπαντός στάθηκε το κατάλληλο όργανο με το οποίο διοχετεύτηκαν στον έξω κόσμο, στους άλλους ανθρώπους, η έξοχη ποιητική πνοή του Σολωμού. Στόχος της αντισολωμικής πολεμικής έγινε επίσης κι ο στίχος του, η ποιητική του τέχνη γενικά. Στόχος της έγινε κι ο ίδιος ο Σολωμός, ως άνθρωπος. Τέθηκε σε αμφιβολία η ηθική του υπόσταση. Αμφισβητήθηκε κι η αγάπη του ακόμα προς την πατρίδα και τη λευτεριά. Κατηγορήθηκε, τέλος, για υπεξαίρεση του τίτλου του εθνικού ποιητή, που κανονικά ανήκε στον Κάλβο. Κι άλλοι, χωρίς να το καταλαβαίνουν ίσως, κάλεσαν τον Σολωμό να πληρώσει με το ίδιο το έργο του την αδιαφορία που ένα ολόκληρο έθνος έδειξε για τις μεγαλόπνευστες καλβικές ωδές. Λιγερός κι αγέραστος, άλλοτε ορμητικός κι άλλοτε πάλλοντας από την πιο λεπτή ευαισθησία, οδεύει ο σολωμικός στίχος πάνω σ' όλες τούτες τις πολεμικές. Είναι μια ποίησι που έχει, λες, συνείδηση της αξίας της. Είναι μια ποίηση που συνήθισε πια να βλέπει το γερο-χρόνο να της ανοίγει σε κάθε σταυροδρόμι τις πύλες του για να περνάει. Κι ωστόσο - ποιός θα το πιστέψει; - είναι μια ποίηση άγνωστη στο πλατύ κοινό! Πόσοι στ' αλήθεια έχουν διαβάσει μια μόνο έστω- μια ολόκληρη, μια γεμάτη φορά και τις 158 στροφές του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν" του εθνικού ύμνου της Ελλάδας, του πιο γνωστού και του πιο συζητημένου απ' τα κομμάτια της νεοελληνικής ποίησης. Και πόσοι δεν είναι εκείνοι που ούτε υποψιάζονται καν την ύπαρξη του "Λάμπρου", του "Κρητικού" του "Πορφύρα" των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" του; Όσο μικρό σε έκταση είναι το έργο του Σολωμού, τόσο υψηλό είναι σε εμπνεύσεις, τόσο πλούσιο σε αίσθημα, τόσο δυνατό σε ορμή, τόσο γνήσιο, τόσο γεμάτο ολοζώντανες εικόνες, τόσο μουσικότατο κι αρμονικότατο, τόσο μεστό από τα αγνά εκείνα ιδανικά που φλόγιζαν τον καιρό εκείνο κάθε γνήσιου Έλληνα την ψυχή. Το έργο αυτό χωρίζεται στα ποιήματα που γράφτηκαν στα ιταλικά και στο καθ' αυτό ή τουλάχιστον το σημαντικότερο και σε έκταση και σε αξία μέρος της σολωμικής δημιουργίας, εκείνο δηλαδή που ο ποιητής έγραψε στη μητρική του γλώσσα. Ο διαπρεπής Ιταλός ελληνιστής και καθηγητής παλιά του πανεπιστημίου της Αθήνας V. Biagi, σε μια μελέτη του που περιλαμβάνεται στο θαυμάσιο βιβλίο του Κ. Καιροφύλα: "Σολωμός. Η ζωή και το έργο του", γράφει για τα ποιήματα της πρώτης από τις δύο παραπάνω κατηγορίες: Τα έργα του αυτά (τα γραμμένα στα ιταλικά) μπορούν να διαιρεθούν σε τέσσερα μέρη 1) Νεανικά ποιήματά του, που δημοσιεύθηκαν στην Ζάκυνθο το 1822 από τον Λουδοβίκο Στράνη 2) Ποιήματα που γράφτηκαν σε διαφορετικές εποχές και τυπώθηκαν το 1859 από τον Πέτρο Κουαρτάνο στην έκδοση των "Απάντων" από τον Πολυλά 3) Αλλα έμμετρα και πεζά που δημοσιεύθηκαν το 1880 από τον Δεβιάζη και 4) Τα τελευταία ανέκδοτα, που δημοσίευσε το 1927 ο Κώστας Καιροφύλας στον τόμο του "Ανέκδοτα έργα του Σολωμού". Τα περισσότερα από τα έργα αυτά είναι αυτοσχεδιάσματα, σε μορφή σονέτου ή και σε άλλες μορφές, που ανάμεσά τους μερικά θυμίζουνε την υψηλή πνοή της ώριμης ελληνικής σολωμικής δημιουργίας. Τα ωραιότερα όμως από τα έργα της κατηγορίας αυτής είναι μερικές πεζές συνθέσεις της ώριμης ηλικίας του ποιητή, όπως "Η Ελληνίδα μάνα", "Η γυναίκα με το μαγνάδι" και "Τ' αηδόνι και το γεράκι", που φαίνεται πως ήταν μάλλον σχεδιάσματα για μεγάλα ποιήματα, που σκόπευε να τα γυρίση σ' ελληνικούς στίχους ο δημιουργός τους καταπώς το συνήθιζε. Την ιταλογραμμένη αυτή ποίηση του Σολωμού με πολύ επιμελημένη και ευσυνείδητη εργασία και μεγάλη προσπάθεια να φτάσει το σολωμικό αίσθημα, την μετέφερε στη γλώσσα μας ο Γ. Καλοσγούρος. Τον κορμό ωστόσο του σολωμικού έργου τον αποτελούν τα ποιήματα και οι ποιητικές συνθέσεις τους που γράφτηκαν στα ελληνικά. Χωρίζονται κι αυτά σε τρεις κατηγορίες: Στις ποιητικές συνθέσεις του που ολοκληρώθηκαν ("Ύμνος εις την Ελευθερίαν", το λυρικό ποίημα "εις το θάνατο του Λόρδου Μπάιρον"), στις ποιητικές συνθέσεις που βρέθηκαν μετά το θάνατό του μισοτελειωμένες, σε σχέδια ή σε διάφορα αποσπάσματα ("Ελεύθεροι Πολιορκημένοι", "Ο Κρητικός", "Ο Λάμπρος", "Ο Πόρφυρας" κ.α.) και στα θαυμάσια μικρά λυρικά και τα σατιρικά του ποιήματα. Στην τελευταία αυτή κατηγορία θα πρέπει να υπαχθούν και τα διάφορα επιγράμματα, που αποτελούν μια ξεχωριστή νότα της σολωμικής μουσικής. Την ελληνική του παραγωγή άρχισε ο Σολωμός με ορισμένα από τα λυρικά του ("Η Ξανθούλα", "Η αγνώριστη" κ.λ.π.), που αγαπήθηκαν αμέσως από το λαό του νησιού του, μελλοποιήθηκαν και τραγουδήθηκαν απ' όλους τους Έλληνες όσο λίγα κομμάτια της ποίησής μας. Το μέρος όμως του έργου του που ανέδειξε κι επέβαλε το Σολωμό σαν μεγάλο και σαν εθνικό ποιητή της Ελλάδας είναι τα ποιήματα της δεύτερης κατηγορίας - και ιδιαίτερα ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν". Και είναι παράξενη η στάση, όχι τόσο των επικριτών όσο των φίλων του, που όλες τους τις προσπάθειες τις συγκέντρωσαν για ν' αποδείξουν ότι ο Σολωμός είναι μεγάλος ποιητής όχι με όλο το έργο του, και βασικά με το έτοιμο έργο του, το ολοκληρωμένο, παρά με το έργο εκείνο που δυστυχώς ή δεν τελείωσε ποτέ ή χάθηκε κατά τρόπο μυστηριώδη, ποιός ξέρει αν απ' του ίδιου του ποιητή ή από κακού συγγενικού προσώπου του παραλογισμού! Γιατί, πραγματικά, μυστήριο βαθύ σκεπάζει την τύχη της ποιητικής παραγωγής της ώριμης ηλικίας του Σολωμού. Τεράστιες συνθέσεις, όπως οι "Ελεύθεροι πολιορκημένοι", "Ο Κρητικός", "Ο Λάμπρος", "Ο Πόρφυρας", "Εις Μάρκο Μπότσαρη", "Νικηφόρος ο Βρυέννιος", δεν έφτασαν ως εμάς παρά από μερικά σκόρπια κομμάτια, που με πρωτοφανέρωτη αγάπη και δεξιοσύνη τα σύνδεσε και τα συναρμολόγησε ο καλύτερος φίλος και πιστός του ποιητή, ο Ιάκωβος Πολυλάς. Τις τέλειωσε άραγε ποτέ τις συνθέσεις αυτές ο δημιουργός τους; Η κάποια ιδιόμορφη καλλιτεχνική οκνηρία, το δέος εκείνο που καταλαμβάνει μπροστά στο άγραφο χαρτί τον δημιουργό και που τον κάνει να ψιθυρίζη το "απελθέτω απ' εμού το ποτήριον τούτο", μαζί με την φοβερή εκείνη μανία της τελειότητας και το αιώνιο ανικανοποίητο, τον έκαναν να τις αφήνει πάντα στη μέση ή και στην πρώτη αρχή τους ακόμα; 'Η μήπως άραγε είναι αλήθεια αυτό που ισχυρίζεται επικαλούμενος και μάρτυρες ο Πολυλάς, ότι τα έργα ήταν έτοιμα, τελειωμένα, κι ότι ένα μάλιστα απ' αυτά (τον "Πορφύρα"), όπως λένε άλλοι, επρόκειτο κιόλας να το τυπώσει; Απόψε μάλιστα που την ενίσχυσαν κι ο Δεβιάζης και ο Καλοσγούρος κι ακόμα αργότερα ο Παλαμάς με κάποιες πληροφορίες που του έδωσε πρόσωπο συγγενικό του εθνικού μας ποιητή; Και που καταλήγει στο συμπέρασμα, ή και στην άμεση καταγγελία ακόμα, πως χέρι κακό και ασυλλόγιστο έκλεψε, έριξε στη φωτιά, κατάστρεψε το μεγάλο αυτό θησαυρό του έθνους; 'Η τάχα - γιατί συζητιέται κι αυτό - το έγκλημα έγινε από το σαλεμένο λογικό των τελευταίων ημερών του Σολωμού του ίδιου; Όσο περνάει ο καιρός το μυστήριο δεν κάνει άλλο απ' το να γίνεται πιο βαθύ. Μα όπως και νάχει το πράγμα, όσο θαυμάσια στάθηκε η προσπάθεια για αναστήλωση των έργων αυτών με υλικό τα πολύτιμα εκείνα απομεινάρια και με βοήθημα την βαθύτατη εκείνη γνώση του σολωμικού έργου που διέθετε ο πρώτος εκδότης των "Ευρισκομένων" του, ο Πολυλάς, όσο υπέροχη στάθηκε τούτη η αναστήλωση, άλλο τόσο κακή υπηρεσία πρόσφεραν εκείνοι που στα συγκολλημένα τούτα ερείπια θυσίασαν - χωρίς κι οι ίδιοι να το καταλαβαίνουν - τη δόξα του "Ύμνου" και της υπόλοιπης ακέραιας πατριωτικής ποίησης του Σολωμού και των λυρικών αριστουργημάτων του. Γιατί ο Σολωμός ήτανε, είναι και θα είναι πρώτ' απ' όλα ο ποιητής του "Ύμνου εις την Ελευθερίαν" και του επιγράμματος "Η Καταστροφή των Ψαρών". Κανένας δεν θ' αμφισβητήσει φυσικά ότι ανάμεσα στο σωρό από τ' απομεινάρια των "Ελεύθερων Πολιορκημένων" ή του "Λάμπρου" και του "Κρητικού" βρίσκονται στίχοι ή κομμάτια ολόκληρα που στέκουνε διαμάντια αληθινά μέσα στη νεοελληνική ποιητική παραγωγή, όπως, ας πούμε, το περίφημο εκείνο, το γλυκύτατο και μουσικότατο απόσπασμα. "Η ημέρα της Λαμπρής". Και κανένας δεν θ' αμφισβητήσει ότι από τα σχεδιάσματα του ποιητή τις προσθήκες του Πολυλά (βγαλμένες, όπως ο ίδιος λέει, απ' όσα από το στόμα του ποιητή είχε ακούσει) κι από τα συναρμολογημένα αποσπάσματα, απ' όλα αυτά βγαίνει πως η σύλληψη στα μισοτελειωμένα τούτα έργα παρουσιάζεται ρωμαλέα και μεγαλοφάνταστη. Και κανένας δεν θα αμφισβητήσει ότι αν τα έργα αυτά είχαν ολοκληρωθεί ή αν είχαν σωθεί ολόκληρα (για να πάρουμε και τις δύο εκδοχές), θα είχαμε ίσως μπροστά μας έργα τεράστιας αξίας. Όπως, ωστόσο, έχουν οριστικά πια τα πράγματα, ο Σολωμός κρίνεται όχι από τα "αν" αλλά από το υπάρχον έργο του. Και το έργο αυτό τον αναδείχνει, πάνω απ' όλα ποιητή του "Ύμνου εις την Ελευθερία", του ορμητικού εκείνου ποιήματος που κλείνει μέσα του όλο το πάθος της αγωνιζομένης Ελλάδας, όλα τα ιδανικά κι όλη την θέλησι. Και τον αναδείχνει, ύστερα ποιητή των θαυμάσιων εκείνων λυρικών κομματιών - είτε ολόκληρων είτε αποσπασμάτων - των γεμάτων γλύκα, ανθρώπινο πόνο κι αγάπη στη ζωή. Των λυρικών εκείνων κομματιών που απ' άκρη σ' άκρη τα διαπερνάει μια πνοή βαθύτατης ανθρωπιάς. Με το έργο του Σολωμού ασχολήθηκαν πολλοί, Έλληνες και ξένοι. Και πολλά γράφτηκαν γι αυτό και για τη ζωή του ποιητή άρθρα, βιβλία και κάθε λογής μελετήματα. Ξεχωριστή πάντως θέση ανάμεσα στο πλήθος των μελετητών της σολωμικής δημιουργίας κατέχουν εκείνοι που ασχολήθηκαν με την συγκέντρωση και την αναστήλωσή της. Πρώτος απ' όλους ο Ιάκωβος Πολυλάς, που μετά το θάνατο του Σολωμού συγκέντρωσε σ' έναν τόμο ολόκληρο σχεδόν το έργο του ποιητή - όσο βρέθηκε - με τον τίτλο "Διονυσίου Σολωμού: Τα ευρισκόμενα", συνοδεύοντάς το με διάφορες πληροφορίες, που τις συγκέντρωσε από τα ίδια τα χειρόγραφα του ποιητή και από το περιβάλλον του και τις συμπλήρωσε μ' όσα ο ίδιος είχε ακούσει από το στόμα του συνοδεύοντάς το ακόμη με σημειώσεις και σχόλια και με την περίφημη εκείνη εισαγωγή, τα γνωστά του "Προλεγόμενα". Όσα - δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα ερωτηματικά κι αν συνόδεψαν ή συνοδεύουν την εργασία αυτή του Πολυλά, δεν παύει και δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί την πρώτη και κυριότερη πηγή, στην οποία πάντα θα καταφεύγουν όσοι θα ήθελαν σοβαρά να καταπιαστούν με τη μελέτη του έργου του μεγάλου Εφτανήσιου ποιητή. Την εργασία τούτη του Πολυλά συμπλήρωσαν κι ολοκλήρωσαν στα κατοπινότερα χρόνια, αφιερώνοντας τη ζωή τους σχεδόν ολόκληρη την προσπάθεια αυτή, ο Δεβιάζης (ο ίδιος που ανάσυρε και το έργο του Κάλβου από την αφάνεια) κι ο Κ. Καιροφύλας, και από κοντά τους ο Γ. Καλοσγούρος, ο Γ. Χώρας, ο Ν. Τωμαδάκης, ο Λίνος Πολίτης κι άλλοι παλιοί και νεώτεροι διαπρεπείς επιστήμονες και μελετητές συνέχεια Περισσότερα για τον ποιητή στις σελίδες της LAND of GODS

Ύμνος εις την Ελευθερίαν 158 στροφές συνθέτουν τον Ύμνο, όπου η Ελευθερία ταυτίζεται με την Ορθόδοξη Ελλάδα. Οι θεματικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα επιλεγμένα αποσπάσματα είναι η αρχαία λαμπρότητα, τα δεινοπαθήματα της σκλαβιάς, η απήχηση του αγώνα, οι κορυφαίες στιγμές της Τριπολιτσάς και του Μεσολογγίου, οι νικηφόρες μάχες στη θάλασσα και τέλος η σπαρακτική έκκληση της Ελευθερίας προς τους Έλληνες για ομόνοια και αδερφοσύνη. Ο μεγάλος μουσουργός Νικόλαος Μάντζαρος, προσωπικός φίλος του ποιητή Σολομού, συνέθεσε μουσική για 24 στροφές. Οι δύο πρώτες νομοθετήθηκαν το 1856 ως ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας. συνέχεια

Κώστας Μόντης Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1914. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Επιστρέφοντας στην Κύπρο μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του ο Κώστας Μόντης δεν μπόρεσε να ασκήσει το επάγγελμα του νομικού, επειδή δεν του το επέτρεψε η τότε αποικιακή κυβέρνηση. Ετσι ασχολήθηκε με διάφορα άλλα επαγγέλματα ως ιδιωτικός υπάλληλος, καθηγητής, δημοσιογράφος. Το 1961 διορίστηκε διευθυντής του Τμήματος Τουρισμού της Κύπρου μέχρι και την αφυπηρέτηση του το 1976. συνέχεια Κώστας Μόντης Κώστας Μόντης η λέξη ... Σχεδίασμα Εργογραφίας Κώστα Μόντη. Ποίηση: Κώστας Μόντης. Προηγούμενα τεύχη.

Μανόλης Αναγνωστάκης Ο Μανόλης Αναγνωστάκης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1925. Σπούδασε Ιατρική και ειδικεύτηκε ως ακτινολόγος στη Βιέννη (1955-1956). ’σκησε το επάγγελμα του ακτινολόγου στη Θεσσαλονίκη και το 1978 μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. για την πολιτική του δράση στο φοιτητικό κίνημα φυλακίστηκε στο διάστημα 1948-1951, ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Εμφανίστηκε στα γράμματα από το περιοδικό Πειραϊκά Γράμματα (1942) και το φοιτητικό περιοδικό Ξεκίνημα (1944). Του τελευταίου περιοδικού διετέλεσε και αρχισυντάκτης, από το τεύχος 1 (15 Φεβρ. 1944) μέχρι και το 11-12 (1 και 15 Οκτ. 1944). συνέχεια στο Google: Μανόλης Αναγνωστάκης

Μίλτος Σαχτούρης Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Κατάγεται από την Ύδρα. Είναι δισέγγονος του ναυάρχου της Επανάστασης του 1821 Καπετάν Γιώργη Σαχτούρη. το 1937 εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά το 1940 τα εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ποίηση. Εμφανίστηκε στα Ελληνικά Γράμματα το Μάιο 1944 με ποιήματα στο περιοδικό Τα Νέα Γράμματα. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά: Τα Νέα Γράμματα, Τα Νέα Ελληνικά και Νέα Εστία. Μετέφρασε Μπρεχτ. Έχει τιμηθεί με τρία Κρατικά Βραβεία. Το 1956, τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο ΝΕΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ από την ιταλική ραδιοφωνία και τηλεόραση για την συλλογή του Όταν σας μιλώ, το 1962 με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την συλλογή του Τα Στίγματα και η τελευταία βράβευση του ήταν το 1987 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την συλλογή του Τα Στίγματα και η τελευταία βράβευση του ήταν το 1987 με το Α΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης για το έργο του Εκτοπλάσματα. Τα ποιήματα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.. συνέχεια

Γιώργος Αθάνας Γιώργος Αθάνας - Νόβας συνέχεια

Γιώργος Σαραντάρης Ο Γιώργος Σαραντάρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 20 Απριλίου 1908 και πέθανε στην Αθήνα στις 25 Φεβρουαρίου 1941. Γόνος οικογένειας εμπόρων εγκατεστημένης στην Μπολόνια της Ιταλίας, ανατράφηκε σ' ένα μεσοαστικό ευρωπαϊκό περιβάλλον που επ' ουδενί είχε να συγκριθεί στο νοσηρό αθηναϊκό λογοτεχνικό περιβάλλον της δεκαετίας του '30. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια δείχνοντας από νωρίς την τάση του προς την ποίηση. Μύστης γόνιμος του ιταλικού ερμητισμού αλλά και καλός γνώστης των αισθητικών ρευμάτων και αναζητήσεων της πνευματικής Ευρώπης, ήρθε στην Ελλάδα το 1931 φέρνοντας στις αποσκευές του έναν αέρα ανανέωσης με το ποιητικό του όργανο. συνέχεια

Ανθολογίες:

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού Α     'Αγρας Τέλλος [Iωάννου Eυάγγελος]     Αναγνωστάκης Μανόλης     Αντωνίου Δ. I. Β     Βακαλόπουλος Xρήστος     Βαλαωρίτης Aριστοτέλης     Βάρναλης Kώστας     Βελεστινλής ή Φεραίος Ρήγας     Βιζυηνός Γεώργιος Γ     Γεραλής Γιώργος     Γκάτσος Nίκος     Γουζέλης Δημήτριος     Γρυπάρης Iωάννης Δ     Δέλτα Πηνελόπη     Δημάκης Mηνάς     Δημουλά Κική Ε     Εγγονόπουλος Nίκος    Ελύτης [Aλεπουδέλης] Oδυσσέας    Εμμανουήλ Kαίσαρ    Εμπειρίκος Aνδρέας    Εξαρχόπουλος Γεώργιος Ζ    Ζευγώλη - Γλέζου Διαλεχτή Η Θ    Θεοτόκης Kωνσταντίνος Ι    Ιωάννου Γιώργος Κ    Καβάφης Κ.Π.    Καββαδίας Νίκος    Κάλβος Aνδρέας    Καρασούτσας Iωάννης    Καρέλλη Ζωή [Αργυριάδου Χρυσούλα]    Καρούζος Nίκος    Καρύδης Nίκος    Καρυωτάκης Kώστας    Κονεμένος Nικόλαος    Κόντογλου Φώτης    Κοραής Αδαμάντιος    Κορνάρος Bιτσέντζος    Κυριαζής Aθανάσιος Λ    Λάσκος Oρέστης    Λειβαδίτης Tάσος Μ    Μαβίλης Λορέντζος    Μαλακάσης Mιλτιάδης    Μαμμέλης Aπόστολος    Μάτσας Aλέξανδρος    Μελαχρινός Aπόστολος    Μητσάκης Mιχαήλ    Μοσκώφ Κωστής    Μπακόλας Nίκος    Μπάρας Αλέξανδρος [Αναγνωστόπουλος Μενέλαος]    Μπεργαδής    Μποστ. [Mποσταντζόγλου Mέντης] Ν    Νιρβάνας Παύλος [Aποστολίδης Πέτρος] Ξ Ο Π    Παλαμάς Kωστής    Πάνου [Παναγιωτόπουλος] Γιάννης    Παπαδιαμάντης Aλέξανδρος    Παπαδίτσας Δ.Π.    Παπαδοπούλου Aλεξάνδρα    Παπαντωνίου Ζαχαρίας    Παπαρρηγόπουλος Δημήτριος    Παράσχος Aχιλλεύς    Πατρίκιος Tίτος    Πεντζίκης Nίκος Γαβριήλ    Πολίτης Kοσμάς [Tαβελούδης Πάρις]    Πορφύρας Λάμπρος [Σύψωμος Δημήτριος] Ρ    Ραγκαβής Aλέξανδρος Pίζος    Ρίτσος Γιάννης    Ροΐδης Εμμανουήλ Σ    Σαραντάρης Γιώργος    Σαχτούρης Mίλτος    Σεφέρης [Σεφεριάδης] Γιώργος    Σικελιανός ’γγελος    Σινόπουλος Tάκης    Σκαρίμπας Γιάννης    Σολωμός Διονύσιος    Σουρής Γεώργιος    Σπαθάρης Ευγένιος Τ    Τερτσέτης Γεώργιος    Τρώιλος Iωάννης Aνδρέας    Τσιφόρος Nίκος Υ Φ    Φόσκολος Mάρκος Aντώνιος Χ    Χειμωνάς Γιώργος    Χορτάτσης Γεώργιος    Χριστόπουλος Aθανάσιος Ψ Ω

ΜυριόΒιβλος Ανθολογία

συγχρονη ελληνικη ποιηση Ανθολογία

Νεοελληνικά Λογοτεχνικά Κείμενα του Νίκου Σαραντάκου Ανθολογία

53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης Ανθολογία

ΕΤΑΙΡΕΙΑ συγγραφέων Ανθολογία

Κύπριοι Ποιητές Ανθολογία

Μετα- θέσεις: Ανθολόγιο σύγχρονης ελληνικής ποίησης στο Internet Ανθολογία

Καλωσορίσατε στο Mathisis Ανθολογία

e-grammes.gr : Ελληνική λογοτεχνία Ανθολογία

Ιστοσελίδα της ποίησης του Σταύρου Αμπελά Ανθολογία

Δημοτική - Ποιητική Ανθολογία Αράχωβας Ανθολογία

Λογοτεχνία και Τόπος "στάχτες"- Μάρτιος 2004 α γ ρ ι μ ο λ ό γ ο ς...(ο) _ σ τ α γ ό ν ε ς (οι) _ Νίκος Καχτίτσης _ Νίκος Κάσδαγλης _ Γιάννης Ρίτσος _ Ιωάννης Γρυπάρης _ Μιχάλης Φακίνος _ Νίκος Παναγιωτόπουλος _ Πέτρος Κυρίμης _ Antoine de Saint Exupery _ Italo Calvino _ Κάποιες Νέες Εκδόσεις _ Χώρος Συζητήσεων (Φόρουμ) - ελάτε! PNEVMA.GR Το Περιοδικό των Φοιτητών της Φιλοσοφικής Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α). Θέματα Ιστορίας, Αρχαιολογίας, Φιλολογίας, Φιλοσοφίας κ.α. Προγράμματα Μαθημάτων, Σημειώσεις, Παλιά Θέματα, Πώς γράφουμε Πτυχιακή, Τεχνοπροτάσεις, 'Αρθρα, Ειδήσεις CHILIAS Λ Ο Γ Ο Τ Ε Χ Ν Ι Α Στις σελίδες που είναι αφιερωμένες στην ελληνική και την ξένη λογοτεχνία θα βρείτε παρουσιάσεις βιβλίων, περιλήψεις, αποσπάσματα βιβλίων, σχόλια γραμμένα από παιδιά, παραμύθια και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα. Ποίηση και Λογοτεχνία Μια σελίδα με 'Ελληνες και ξένους ποιητές. 'Οπως από Έλληνες: Γιώργος Σεφέρης Κ. Καρυωτάκης Κ. Π. Καβάφης Νίκος Καββαδίας Κική Δημουλά (ενημερωμένο) Ανδρέας Εμπειρίκος Γιάννης Ρίτσος Μ. Αναγνωστάκης Guillame Apollinaire , Henry David Thoreau (Walking) , John Milton (Paradise Lost) Νίκος Γκάτσος - Αμοργός Από ξένους : Rainer Maria Rilke Edgar Alan Poe John Keats Charles Baudelaire Pablo Nerouda Octavio Paz ΝΥΓΜΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ - Ποιήματα.. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ποιήματα Σε παρένθεση ο αριθμός των σχολίων.. editorials, χαβαλές, ιστορίες, σκέψεις, ποιήματα, αφιερώματα, σκίτσα, εικόνες, ενημερωτικά, δραστηριότητες, περιοδικό. 7ο Δημοτικό Σχολείο Ελευθερίου-Κορδελιού.. ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Ποιήματα Σε παρένθεση ο αριθμός των σχολίων.. editorials, χαβαλές, ιστορίες, σκέψεις, ποιήματα, αφιερώματα, σκίτσα, εικόνες, ενημερωτικά, δραστηριότητες, περιοδικό. Hellas and the Sea Σελίδες για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Νίκο Καββαδία, Νίκου Κρανιδιώτη και όχι μόνο Ιωάννης Πολεμης... Η συλλογή το παλιό βιολί (1909) εξεδόθη πολλές φορές και πολλά ποιήματα του μελοποιήθηκαν ... Στουφής Ζαχαρίας.ποιήματα ΠΟΙΗΜΑΤΑ του Τάσου Λειβαδίτη Καβάφης Kων/νος (1863-1933) η ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ του Γιάννη Ρίτσου μεταφρασμένη στα πορτογαλικά Βραζιλίας (βραζιλιάνικα) από τον φίλο μας ομογενή Μιχάλη Σούλη πλάι στο ελληνικό κείμενο. ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΠρωτοσυνάντησα τον Γιάννη Ρίτσο στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Στην αρχή, αυτό που ήξερα από το έργο του ήταν μερικά πρώιμα ποιήματα που δεν μου άρεσαν ιδιαίτερα, για παράδειγμα εκείνα του πρώτου τόμου του με την ονομασία «Τρακτέρ», και μερικές από τις μεγαλύτερες πολύ γνωστές δουλειές του όπως ο «Επιτάφιος» και άλλες που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης κάνοντάς τις ίσως δημοφιλέστερες απ' ό,τι θα ήταν σε άλλη περίπτωση. ΚΩΣΤΑΣ ΜΟΝΤΗΣ Τέσσερα ποιήματα από το Πολιτιστικό Περιοδικό Νέα Εποχή Τεύχος 3(250) 1998, Σελίδα 4 η εξαιρετική σελίδα του Γιώργου Κουτσαντώνη Βασίλης Μιχαηλήδης Ποίηση στην κυπριακή διάλλεκτο ποιήματα του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΑΜΙΑΚΑ Ποιήματα Ταϋγέτου Μάνος Βαρυπάτης ποιήματα Κώστας Καρυωτάκης Νεανικά ποιήματα Κώστας Καρυωτάκης Τα τελευταία ποιήματα (1928) ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ Λορέντζος Μαβίλης (1860 � 1912). Στο φίλο Γ. Καλοσγουρό (1876). Ποίησις (1883). Η μουσική (1883). ... Στίχοι, Ποιήματα, Μεταφράσεις ... 4445 στίχοι, 1258 ποιήματα, 451 μεταφράσεις, 1299 αφιερώσεις. ... Ανθολογία Θρακών ποιητών των νεώτερων χρόνων Αποφθέγματα- Special words - KefaloniaΑποφθέγματα Κεφαλονιτών ποιητών και συγγραφέων Εκδόσεις Γιώργου και Κώστα Δαρδανού Στο site θα βρείτε όλα τα κυκλοφορούντα βιβλία των Εκδόσεών καθώς και στοιχεία για τις προσεχείς εκδόσεις. Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός Η ίδρυση του Συλλόγου έγινε στις 24 Ιουνίου 1865 από τα τέσσερα παιδιά του νομισματολόγου Παύλου Λάμπρου, Μιχαήλ, Σπυρίδωνα, Κωνσταντίνο και Διονύσιο. Αλέξης Αρβανιτάκης. Ένας συγγραφέας. Παρουσίαση του συγγραφέα και των βιβλίων του. Αλέξης Πανσέληνος Ιστοσελίδα του πεζογράφου Αλέξη Πανσέληνου. Βιογραφικό, εργογραφία, σχόλια, ανέκδοτα κείμενα του συγγραφέα κ.ά. Αρχαία Αγορά Η Αρχαία Αγορά ειναι πλέον κοντά μας. Φιλοσοφία, λογοτεχνία, ποίηση, ιστορικά, διάλογος κ.α. Αρχαία Ολυμπία Ηλεκτρονική παρουσίαση βιβλίου για παιδιά σχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας, για να μάθουν μέσα από το παραμύθι την ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων. Ατυπη Λέσχη Νέων Λογοτεχνών Ιστοσελίδα που στοχεύει στην επικοινωνία μεταξύ των νέων που ασχολούνται με τη λογοτεχνία και φιλοξενεί κείμενά τους, κ.α. Βιβλιοθήκες Δήμου Βόλου Ανοικτή πρόσβαση και δυνατότητα αναζήτησης στους καταλόγους των βιβλιοθηκών του Δήμου Βόλου. Βιβλιολογική Βιβλιοθήκη ΕΚΕΒΙ Ο ηλεκτρονικός κόμβος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Περιλαμβάνει μοναδικά αρχεία βιλιοθηκών, εκδοτών, βιβλιοπωλών, μεταφραστών και πρόσβαση στη συλλογή της βιβλιοθήκης. Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς Ο Αύγουστος για μας τους Έλληνες είναι ο μήνας της Παναγίας. Στις 15 Αυγούστου η Εκκλησία μας γιορτάζει την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η προετοιμασία των πιστών αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία. Και κρατάει 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο. Γη των Θεών Μια ιστοσελίδα στην οποία θα βρείτε ανθολογία Ποιήσεως και λογοτεχνίας από τους πιο εξέχοντες Έλληνες ποιητές και συγγραφείς. Ίστρος Ένας χώρος συνάντησης, επικοινωνίας, συνδημιουργίας αλλά και αντιθέσεων, ένα στέκι για φίλους στον αχανή διαδικτυακό γαλαξία. Γιάννης Κυριαζής Ιστοσελίδα του ποιητή Γιάννη Κυριαζή. Παρέχει ποίηση με εικόνες και μουσική. Γιώργος Μπαλάνος Γιώργος Μπαλάνος, κοσμική βιοδυναμική, παραψυχολογία, λάβκραφτ, η απειλή της σκιάς, UFOs, λέσχη αναζητητών Nimbus-7, Πεντέλη, μυστήρια της Ελλάδας. Γιώτα Ξένου Καράντζαλη - Ποιήματα Ιστοσελίδα της Ελληνίδας ποιήτριας Γιώτα Ξένου Καράντζαλη. Στο site θα βρείτε πληροφορίες για την ίδια, μερικά ποιήματά της, επικοινωνία κ.α. Γκουρτζίεφ Παρουσίαση της βιογραφίας του Γκουρτζίεφ, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ. Δημήτριος Τσιρόγλου Ηλεκτρονική σελίδα με τη βιογραφία του συγγραφέα Δημητρίου Τσιρόγλου. Παρουσίαση των βιλίων "Λεξικό αρχαϊστικών φράσεων νέας ελληνικής" και "Λευκός Πύργος". Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρόδου Η επίσημη ιστοσελίδα με νέα και ανακοινώσεις, αναζήτηση καταλόγου, εκδόσεις, φωτογραφικό υλικό κ.α. Διονύσης Χαριτόπουλος Ο Συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος και τα έργα του Εθνικό Κένρο Βιβλίου Ένας Οργανισμός για το βιβλίο και την ανάγνωση, συγγραφείς, μεταφραστές και μετάφραση, εκδότες, βιβλιοπώλες, βιβλιοθήκες, ανακοινώσεις για το βιβλίο, διεθνείς εκθέσεις βιβλίου Ειρήνη Καμαράτου Γιαλλούση Συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μυθιστορημάτων. Βιογραφία, παρουσίαση βιβλίων. Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη Θεματικός κατάλογος βιβλίων, νέες κυκλοφορίες, βιβλία που ετοιμάζονται, κατάλογος Cdrom και CD-I, αλφαβητικός κατάλογος συγγραφέων, εκδηλώσεις κ.ά. Εκδόσεις Γκοβόστη Ιστορικό του εκδοτικού οίκου, κατάλογος βιβλίων, προτάσεις του οίκου, θέματα λογοτεχνίας, forum. Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ Σελίδες του εκδοτικού οίκου που καλύπτει ελληνική και ξένη πεζογραφία, ψυχολογία, μεταφυσική, εναλλακτικές θεραπείες και υγιεινή διατροφή, με πληροφορίες για τους τίτλους που διαθέτει. Εκδόσεις Χριστοδουλίδη Ηλεκτρονική σελίδα παρουσίασης εκδότικού οίκου βιβλίων με τις κατηγορίες: φυσικό περιβάλλον, θετικές επιστήμες, εκπαίδευση, φυσική αγωγή και αθλητισμός,επιστήμες υγείας κ.ά. Εκδόσεις Ψυχογιός Νέα της εταιρείας, κατάλογος βιβλίων. Ελληνική λογοτεχνία της LAND of GODS Δικτυακός κόμβος της ελληνικής λογοτεχνίας στο internet. Παρουσίαση ελλήνων συγγραφέων, ανθολογία κ.ά. Ερωτική ποίηση Όμορφα ελληνικά ποιήματα για τον έρωτα. Διαβάστε τα ποιήματα και γνωρίστε τον μυστικό κόσμο που κρύβουν μέσα τους οι ποιητές. Η Σκοτεινή Γωνιά Σκοτεινή ελληνικη ερασιτεχνική ποίηση και διηγήματα Θάψτε ελεύθερα Ηλεκτρονική σελίδα του συγγραφέα Λάκη Φουρουκλά. Παρουσιάσεις βιβλίων, στοιχεία για έλληνες ζωγράφους, links. Θουκιδίδου Ιστορία Μετάφραση Ιστοσελίδα μετάφρασης της ιστορίας του Θουκιδίδη, διάφορα στοιχεία για τον θουκυδίδη. Μικρός απόπλους, ιστορία. Ιθάκη Μια ολοκληρωμένη ιστοσελίδα-φόρος τιμής στον Αλεξανδρινό ποιητή, Κ.Π. Καβάφη. Ποιήματα, φωτογραφίες, χειρόγραφα, άρθρα, ειδήσεις κ.α. Ιουστίνη Φραγκούλη-Αργύρη Βιογραφία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Σπυρίδωνος. Πληροφορίες για αποκαλύψεις παιχνιδιών εξουσίας και οικονομικές διαπλοκές στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και την ελληνορθόδοξη Εκκλησία Αμερικής. Καλλιτεχνική Βιβλιοδεσία Δικτυακός τόπος εταιρείας που δραστηριοποιείται στη παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών στο κλάδο της καλλιτεχνικής βιβλιοδεσίας. Πληροφορίες για την εταιρεία, προϊόντα, υπηρεσίες, πελατολόγιο. Κρήτη - Μαντινάδες & Μουσική Δικτυακός τόπος με συλλογή μαντινάδων. Νέες μαντινάδες σε κατηγορίες, αναζήτηση, κρητική δισκογραφία, ερμηνευτές, αποστολή μαντινάδων κ.α. Κώδιξ Ελληνικής Γλώσσης Ιστοσελίδα παρουσίασης της ελληνικής γλώσσας. Σεμινάρια - ομιλίες, βιβλία, λέξεις κωδικοί, πίνακας συλλαβών κ.ά. Κώστας Kαρυωτάκης Ηλεκτρονική σελίδα με την ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη, όλες του τις επιστολές και πολλές φωτογραφίες. Κώστας Κουτσουρέλης Δικτυακός τόπος του Έλληνα ποιητή Κώστα Κουτσουρέλη. Στο site θα βρείτε τα ποιήματά του. Λογοτεχνία Ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό. Πληροφορίες για ελληνική και ξένη λογοτεχνία, παρουσιάσεις βιβλίων, προτάσεις, αναλύσεις, νέες κυκλοφορίες, εκδηλώσεις. Μαρία Πολυδούρη Μια σελίδα αφιερωμένη στη Μαρία Πολυδούρη. Πληροφορίες για την ποιήτρια, ποιητικές συλλογές. Μικρός Απόπλους Πληροφορίες για τα κείμενα αρχαίων ελλήνων συγγραφέων σε πλήρη μορφή, ποιήματα του Γιάννη Σκαρίμπα και του Στέλιου Δουμένη, ιστορικό, σύνδεσμοι κ.α. Μωυσίδης Βλαδίμηρος Δικτυακή παρουσίαση δύο βιβλίων δικονομικού περιεχομένου απο τον Μωυσίδη Βλαδίμηρο. Πληροφορίες για τον συγγραφέα, περίληψη βιβλίων, συνδέσεις. Νίκος Καζαντζάκης Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Ντοκουμέντα, φωτογραφίες, βιογραφικά στοιχεία κ.α. Νίκος Κλειτσίκας Δικτυακός τόπος που παρουσιάζει τα βιβλία και τις μελέτες του Ιστορικού κ. Νίκου Κλειτσίκα για τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία. Οδυσσέας Ελύτης by G. Koutsantonis Ηλεκτρονική σελίδα αφιερωμένη στον μεγάλο 'Ελληνα ποιητή. Ποιήματα, φωτογραφίες, χρονολόγιο, κριτικές μελέτες και links. Παρέα μ' ένα βιβλίο Λογοτεχνία, ελληνική και ξένη. Ποιήματα, μυθιστορήματα, επιστημονική φαντασία. Πλανήτης Πρέσπα Σελίδες που περιέχουν προδημοσιευμένο μέρος από το μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου "Πλανήτης Πρέσπα". Σοφίας Νικολαΐδου Η επίσημη ιστοσελίδα της συγγραφέως Σοφίας Νικολαΐδου. Εργογραφικό, παρουσιάσεις βιβλίων, άρθρα. Φόρουμ μαντινάδων Ιστοσελίδα που παρέχει την δυνατότητα να γράψετε και να διαβάσετε Κρητικές μαντινάδες. Τρόπαια Αρκαδίας Η διαδρομή προς τα Τρόπαια χαρακτηρίζεται ονειρεμένη. Για να φτάσει ο επισκέπτης στα Τρόπαια, ακολουθεί τον εθνικό δρόμο Τρίπολης - Αρχαίας Ολυμπίας. Το σχοινί του ΠατριάρχηΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΤΟΝ Ε΄ Αυτό το ποίημα του Βαλαωρίτη (πλάι σε ένα ακόμη που του αφιέρωσε) πιστεύουμε ότι τιμά αρκετά, τη μνήμη και την αδάμαστη μορφή του ήρωα και αγίου Πατριάρχη από τη Δημητσάνα. Χαλιβελάκης Ηλεκτρονική σελίδα του συγγραφέα και δημοσιογράφου Δημήτρη Χαλιβελάκη. Βιογραφικό, βιβλία, δραστηριότητες, διακρίσεις, forum. Χρήστος Κάπα - Ποιήματα Πληροφορίες για την ποίηση του Χρήστου Κάπα. Βιογραφία, ποιήματα, σχόλια, επικοινωνία κ.α. Nίκος Γκάτσος Ο εκφραστής του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού Nίκος Γκάτσος Mε την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα Oι ναυαγοί κοιμήθηκαν ήμεροι σαν αγρίμια νεκρά μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια Κωστής Παλαμάς Αποσπάσματα απο το έργο του Κ. Παλαμά Γιώργος Σεφέρης - Ο παγκόσμιος Έλληνας ποιητής Ο Νομπελίστας ποιητής που κατάφερε με τους στίχους του όχι μόνο να αγγίξει τις ψυχές των Ελλήνων αλλά και να κάνει γνωστή την ελληνική ποίηση σε όλο τον κόσμο. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης συνεχίζει να παραμένει πάντα φρέσκος, πάντα επίκαιρος και να φωτίζει με το έργο του Οδυσσέας Ελύτης - «Ο Ηλιοπότης Ποιητής» Ήταν το έκτο και τελευταίο παιδί του Παναγιώτη και της Μαρίας Αλεπουδέλη, οι οποίοι καταγόταν και οι δύο από τη Μυτιλήνη... Το ελληνικό βιβλίο στη νέα χιλιετία Γεώργιος ΠαπανδρέουΣτις 13 Φεβρουαρίου 1888, στο Καλέντζι της Αχαΐας, ένα χωριό στις πλαγιές του Ερύμανθου, η οικογένεια του εφημέριου παπα-Αντρέα και της Παγώνας Σταυρόπουλου αποκτά το τρίτο της παιδί. Ανδρέας Παπανδρέου«Όταν μιλούσε, αισθανόσουν ότι ήταν πρώτη φορά που άκουγες αυτά που σου έλεγε. Αισθανόσουν επίσης ότι τα πράγματα ήταν ακριβώς έτσι όπως σου τα λέγε, και ότι σου έλεγε αυτά που ήξερες με άλλον τρόπο. Πιο βαθιά. Πιο συγκινητικά. Έπλαθε με τα λόγια ένα κομμάτι της ύπαρξής σου -- η ρητορική του ικανότητα ήταν έμφυτη.» Γιώργος ΠαπανδρέουΑνδρέας Παπανδρέου Ο Κάφκα «...γυμνός ανάμεσα στους ντυμένους» Βιβλίο: Επιστολή προς τον πατέρα Sirisite Ηλεκτρονική σελίδα με περιεχόμενο στίχους και παρτιτούρες, θέματα αναζητήσεων, ποίηση, εικόνες κ.α. Stories Ηλεκτρονική σελίδα της συγγραφέα Φάνυ Κουντουριανού Μανωλοπούλου. Πληροφορίες για βιογραφικό, μυθιστορήματα, φωτογραφικό υλικό. Tέχνη, Eπιστήμη, μη-νόημα Τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία και ένα on-line μυθιστόρημα. Προ-νόημα, νόημα, μη-νόημα. Vivlio.com Ηλεκτρονική σελίδα με προτεινόμενα βιβλία απο όλο τον κόσμο. pegas Ηλεκτρονική σελίδα με συλλογή εκλεκτών γνωμικών και παροιμιών. Φιλοσοφικά ανέκδοτα και ιστορίες, μύθοι, παραβολές και προπόσεις, ιστορίες του βουδισμού ζεν κ.α. Μυριόβιβλος Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη της Εκκλησίας της Ελλάδος Free Monks (π. Νεκτ. Μουλατσιώτης) Βιβλιοθήκη Κλασικών έργων Εργασίες Ελληνικών Σχολείων (Ε-ΠΥΛΗ ΕΚΠ/ΣΗΣ) Πλάτων, Ιάμβλιχος, Ιπποκράτης, Πλούταρχος, Αριστοτέλης, Ιωάννης Δαμασκηνός, Επιφάνιος Κύπρου, Ιωάννης Χρυσόστομος, Ιπποκράτης, Φίλων Βυζάντιος, Κ.Καβάφης, Δ.Σολωμός, Φίντυς, Θεάγης, Μακρυγιάννης. Bαγγέλης Pαπτόπουλος H ιστοσελίδα του συγγραφέα Bαγγέλη Pαπτόπουλου. Βιογραφία, κριτικές, κείμενα, συνεντεύξεις και οπτικό υλικό για όλα τα βιβλία του. Ο Κάφκα «...γυμνός ανάμεσα στους ντυμένους» Βιβλίο: Επιστολή προς τον πατέρα GreekWriter.com Ένα online μυθιστόρημα μυστηρίου και φαντασίας σε συνέχειες, μέσα από το GreekWriter.com και το Χρήστο Προσύλη. Pegas Ιστοσελίδα με κοινωνική, σατιρική και λυρική ποίηση. Συλλογή γνωμικών, φιλοσοφικοί μύθοι και παραβολές, μεταφράσεις ρωσικής ποίησης, πεζά, λογοτεχνία στα ποντιακά, κ.α. 'ελα να δεις... Ηλεκτρονικό Περιοδικό Λογοτεχνίας και Πολιτισμού

Διαβάστε καινούργιους ποιητές του refene.com: "Το ρεφενέ είναι ένα σάιτ για νέους καλλιτέχνες ερασιτέχνες και μη, που παράλληλα με την προβολή τους, έχει σαν γενικότερο στόχο την συγκρότηση μιας καλλιτεχνικής παρέας τέτοιας, που.. συνέχεια : Η ταυτότητα του refene.com Μάκης Αποστολάτος Λουκάς Αθανασίου Απόμακρος Γεώργιος Βελλιανίτης Γεωργία Εμμανουήλ Βαγγέλης Δαρδαντάκης Γιάννης Ζαφείρης Νίκος Καλιπολίτης Τάσος Κάρτας  Θοδωρής Κοντομάρης Αργύρης Κούτρας Σταυρούλα Λιναρά Γιάννης Μανιάτης Ηλιας Μαυροσκουφης Ελένη Μπάλιο Μπλέτσος Κωνσταντίνος Πανος Νιαβης Αγνή Νικολαϊδου Εριφύλλη Πιερίδη Γιώργος Πήττας Ακης Πριντεζης Μάνος Πρίτης Rita Rosen Ρένα Παπαδημητρίου Δημήτρης Ρόιτχαμερ Χριστίνα Σαββατιανού Βασίλης Σωτηρόπουλος Νίκος Ζώζος Διονύσης Νιχιλης Δανάη Παναγιωτίδου Λάκης Φουρουκλάς Φριτς Βαβούρας Έφη Πανσέληνου Αργ. Μουδάτσου- βαλαδώρου Μιχάλης Ι. Βιντζηλαίος Πάν. Καρτσωνάκης (kARTson) Jeff Klemm Open Directory - World: Greek: Τέχνες: Λογοτεχνία: Ίστρος - Χώρος συνδημιουργίας στο διαδίκτυο. Πειραματική λογοτεχνία και ποίηση, εφαρμογές διαδικτυακής τέχνης. Αθανασιάδης, Σάκης - Αποσπάσματα έργων του συγγραφέα. Αρβανιτάκης, Αλέξης - Παρουσίαση του συγγραφέα Αλέξη Αρβανιτάκη και των βιβλίων του "Απογευματινό φως", "Σχέσεις θανάτου", "Μόνα Λίζα" και "Γράμματα στον Μάριο". Βάρος, Δημήτριος - Mind Games: φωτογραφία καί ποίηση. Βαβλίδας, Αθανάσιος - Βιογραφικό, εκδόσεις και αποσπάσματα βιβλίων τού συγγραφέα. Βιβλιοπωλείο Ελευθερουδάκη - Ελληνικά και ξένα βιβλία. Βυζαντινή Λογοτεχνία - Ρητορική, επιστολογραφία, ιστορία, λόγια ποίηση, εκκλησιαστική ποίηση, αγιολογία και δημώδης λογοτεχνία στο Βυζάντιο. Γη Αμφίαλος - Περιοδικό λογοτεχνίας. Δημουλά, Κική - Ποιήματα σε πλήρες κείμενο: Έρεβος, Ερήμην, Επί τα ίχνη, Το λίγο του κόσμου, Το τελευταίο σώμα μου, Χαίρε Ποτέ, Η εφηβεία της λήθης και Ενός λεπτού μαζί. Διαβάζω - Ορισμένα τεύχη της μηνιαίας επιθεώρησης βιβλίου σε πλήρες κείμενο, στον κόμβο Translatio. Διαπολιτισμός - Κόμβος λογοτεχνίας. Πεζογραφία, συνεντεύξεις, ποιήση, μελέτες, νέες εκδόσεις, βιογραφίες, φωτογραφικό υλικό, φόρουμ, σύνδεσμοι. Εγγονόπουλος, Νίκος - Επίσημος ιστοχώρος τού ζωγράφου και ποιητή. 16 σουρεαλιστικά ποιήματα. Εκδοτικός Όμιλος Συγγραφέων - Εκδοτικός όμιλος συγγραφέων και καθηγητών. Νέες κυκλοφορίες, αξιολόγηση και τελευταία νέα. Εκδοτικός Οίκος Γιοβάνη - Εγκυκλοπαίδειες, παιδικά βιβλία, λεξικά, ιστορικά βιβλία, βίπερ. Εκδοτικός Οίκος Παρατηρητής - Κατάλογος βιβλίων, αναζήτηση, προσφορές και πολιτιστική επικαιρότητα. Εκδοτικός Οίκος Σπανίδη - Βιβλιοπωλείο στην Ξάνθη. Πληροφορίες για βιβλία, παρουσιάσεις συγγραφέων. Εκδόσεις Ίνδικτος - Δοκίμια, λογοτεχνία, ποίηση, ταξιδιωτικά βιβλία, μονογραφίες, λευκώματα και παιδικά βιβλία. Εκδόσεις Αγρα - Ελληνική και ξένη πεζογραφία και ποίηση, θέατρο, δοκίμιο, παιδικό βιβλίο, αστυνομική λογοτεχνία, αρχαία ελληνική, λατινική και βυζαντινή γραμματεία, βιβλία τέχνης, ζωγραφικά και φωτογραφικά λευκώματα και βιβλιοφιλικά φυλλάδια. Εκδόσεις Γκοβοστή - Αρχαίοι συγγραφείς, βιογραφίες, δοκίμια και μελέτες, ελληνική και ξένη πεζογραφία και ποίηση, ελληνικό και ξένο θέατρο, ιστορικά και επιστημονικά βιβλία, λευκώματα. Εκδόσεις Γρηγόρη - Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, ειδική αγωγή και διδακτική, κοινωνιολογία και φιλοσοφία εκπαίδευσης, παιδαγωγική και ψυχολογία, σχολικά βοηθήματα. Εκδόσεις Δίαυλος - Πανεπιστημιακές εκδόσεις, ιστορία και φιλοσοφία επιστημών, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, βιβλία πληροφορικής. Εκδόσεις Ενάλιος - Αρχαίοι συγγραφείς, αστυνομικό, ιστορικό και ιπποτικό μυθιστόρημα, κλασσική και σύγχρονη λογοτεχνία, φιλοσοφικό δοκίμιο. Εκδόσεις Θεμέλιο - Ξένη και ελληνική λογοτεχνία, σύγχρονη ιστορία και πολιτικό δοκίμιο, παιδικά βιβλία, ελληνική επιθεώρηση πολιτικής επιστήμης, βιβλιοθήκη ευρωπαϊκών θεμάτων. Εκδόσεις Κάκτος - Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Έκδοση των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Ηλεκτρονική αγορά. Εκδόσεις Κλειδάριθμος - Βιβλία πληροφορικής, αρχιτεκτονικά, οικονομικά, σκακιστικά, τεχνικά. Εκδόσεις Μεταίχμιο - Σχολικά, επιστήμες, επαγγελματική κατάρτιση, λογοτεχνία, παιδικά βιβλία. Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πάτρας - Βιβλία με θέμα την Επιστήμη, τη θρησκειολογία, τη φιλοσοφία. Δοκίμια και λογοτεχνία. Εκδόσεις Σαββάλα - Σχολικά και παιδικά βιβλία, εργαλεία για τη δουλειά του νηπιαγωγού, διδακτική, οδηγοί σπουδών. Ελληνική Βιβλιογραφική Πύλη - Εκδόσεις, νέα, σύνδεσμοι για βιβλιοθηκονομία, εκδόσεις, βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες στο διαδίκτυο. Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο - Μη κερδοσκοπικό σωματείο πολιτιστικού χαρακτήρα με σκοπό τη διάσωση, ταξινόμηση, μελέτη και έκδοση αρχειακού υλικού του 19ου και 20ού αιώνα. Εμπειρίκος, Ανδρέας - Τόπος του Υπουργείου Πολιτισμού για τον ποιητή, στα πλαίσια της επαιτείου εκατό χρόνων από τη γέννησή του. Εταιρεία Ελλήνων Συγγραφέων - Πληροφοριακό υλικό για τα μέλη της που είναι όλοι σύγχρονοι Έλληνες λογοτέχνες. Αναζήτηση με όνομα ή λογοτεχνικό είδος (μυθιστόρημα, ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο, παιδικό βιβλίο, κριτική). Η αποκάλυψη μετά του Ιωάννου - Βιβλίο από τις εκδόσεις Έπιστος. Η σκοτεινή γωνιά - Ελληνική gothic διαδικτυακή πύλη. Μαύρη ποίηση και ιστορίες. Ιθάκη - Κωνσταντίνος Καβάφης. Βιογραφία, άρθρα, φωτογραφίες, πλήρης λίστα ποιημάτων, 184 ποιήματα σε πλήρες κείμενο και απαγγελίες σε mp3. Καββαδίας, Νίκος - Σύντομη βιογραφία και τα ποιήματα Μαχάιρι, Πούσι, Σταυρός του Νότου, Kuro Siwo, Mal du depart, A bord de l'Aspasia. Καζαντζάκης, Νίκος - Εκτενής βιογραφία, εργογραφία και φωτογραφικό υλικό. Καραγάτσης - Βιογραφία και εργογραφία του συγγραφέα. Καρυωτάκης, Κώστας - Βιογραφία, ποιήματα, πεζά, μελέτες, μεταφράσεις, φωτογραφίες και χρονολόγιο. Κυβερνολογοτεχνία - Πειραματική λογοτεχνία και net art. Λαλιώτης, Βασίλης - Ποίηση Βασίλη Λαλιώτη και κριτικές ποίησης. Μεταφράσεις Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, Πάμπλο Νερούδα, Μιγκέλ Ερνάντεθ, Λουίς Θερνούδα. Λεβαντίδης, Βασίλης - Εργοβιογραφία, βιβλία για την επικοινωνία και τα media, το βιβλίο στην τηλεόραση, σύνδεσμοι για τη λογοτεχνία και τον γραπτό λόγο. Λογοτεχνικό Περιοδικό Διαπολιτισμός - Παρουσιάζονται λογοτεχνικά κείμενα, ποιήματα,μεταφράσεις, μελέτες και κριτικές για την Ελληνική και ξένη λογοτεχνία. Ακόμη, βιογραφικά Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, φωτογραφίες καθώς και συνεντεύξεις τους. Μαντινάδες - Ξενάγηση στην Κρητική μαντινάδα. Αναζήτηση με κατηγορίες (χιουμοριστικές, έρωτας, γάμος, αρραβώνας, θάνατος...) και λέξεις κλειδιά. Μικρός Απόπλους - Αρχαία ελληνικά κείμενα και μεταφράσεις, ποιήματα και διηγήματα Γιάννη Σκαρίμπα και Στέλιου Δουμένη, άρθρα, λογοτεχνικές μελέτες. Μουσόπουλος, Θανάσης - Φιλόλογος και συγγραφέας. ’ρθρα, δοκίμια, μελέτες, ποιητικές συλλογές. Ο Λόγος στην Τέχνη - Ερασιτέχνες ποιητές και συγγραφείς. Ποίηση, διήγημα, άρθρα, κριτικές. Ο κύκλος των Ανδρίων ποιητών - Γενικά στοιχεία, παροιμίες, δραστηριότητες, εισαγωγή στην ποίηση, στοιχεία για τους ποιητές Εμπειρίκο και Πολέμη, σχετικές διευθύνσεις. Οι σελίδες του Νίκου Σαραντάκου - Ελληνική λογοτεχνία και γλώσσα. Επίσης μια προσπάθεια να συγκεντρωθούν όλα τα νεοελληνικά κείμενα τα διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Ποιήματα Ρίτσου-Καβάφη - Ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου και του Καβάφη. Ποιήση Γιώργου Μάνθου - Και ένα αφιέρωμα στο Γ. Σεφέρη. Προπαγάνδα - Παρουσιάσεις βιβλίων, κείμενα και κριτικές λογοτεχνών (Εμπειρίκος, Μπουκόφσκυ, Μπρετόν, Βέλτσος, Παπατσώνης, Εγγονόπουλος, Κέρουακ, Σαχτούρης κ.ά.) Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού - Νέα ελληνική λογοτεχνία. Συγγραφείς και βιβλία. Ανθολόγιο κειμένων σε ηλεκτρονική μορφή. Αρχείο Καβάφη. Στάχτες - Περιοδική έκδοση λογοτεχνικών και ποιητικών κειμένων, Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Στοά του Βιβλίου - Εκδότες, παρουσιάσεις βιβλίων, πρόγραμμα και δραστηριότητες. Σύγχρονη Ελληνική Ποίηση - Περιοδική on-line έκδοση για την προβολή και διάδοση των λογοτεχνικών περιοδικών. Κατάλογος Ελλήνων ποιητών και ποιήματα σε πλήρες κείμενο. Σύλλογος Ελλήνων Λογοτεχνών Αυστραλίας - Ιστορικό, μέλη και εκδηλώσεις. Αρθρα και λογοτεχνικά κείμενα. Το Ηλεκτρονικό Βιβλιοπωλείο της Εστίας - Αρχαία Γραμματεία, ποίηση, μυθιστόρημα, δοκίμιο-μελέτη, θέατρο, παιδικά βιβλία, λευκώματα και άλλα. Alternative Factor - Η ηλεκτρονική έκδοση της Speculative Fiction. Πλήρης κατάλογος των έργων επιστημονικής φαντασίας που μεταφράστηκαν και εκδόθηκαν στην Ελλάδα. Βιβλιοθήκη με εκατοντάδες διηγήματα, δοκίμια, παρουσιάσεις και συνεντεύξεις συγγραφέων. κ ART ά SOS - Κάρτας Τάσος. Ποιήματα. Pagina Philologiae - Φιλολογικός ιστοχώρος. ’ρθρα, λογισμικό, βιβλιογραφίες, cd-roms με θέμα τη λογοτεχνία, εκδόσεις, κατάλογος ελληνικών λογοτεχνικών περιοδικών. Planet Prespa - Αποσπάσματα από το ομότιτλο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαϊδου. Translatio Κόμβος για το βιβλίο και τη μετάφραση.

www.logotexnia.net. Θα ήθελα να σας ενημερώσω για τη δημιουργία ενός νέου ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού, το www.logotexnia.net. το περιοδικό μας ασχολείται με την αρθρογραφία σε κείμενα της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας, ενημερώνει για τις παλαιότερες εκδόσεις και περιλαμβάνει τις νέες κυκλοφορίες όλων των εκδοτικών οίκων καθώς και τις εκδηλώσεις τους. Εκ μέρους της συντακτικής επιτροπής Παυλογεωργάτου Ευφροσύνη efrossini@logotexnia.net

Για μιαν.. Αθήνα.. Πίσω απ' τα πέλαγα και πέρα απ' τα *πλάγια δάση βαθιά -..πατρίδα μου!- αρνιά μου *λάγια.. Η γριά μου η *βάβω η παναγιά στην ερημιά με το *φακιόλι της αλαφιασμένη ψάχνει στα διάσελα κλαημένη να βρει τσοπάνηδες.. Όμως στα σταυροδρόμια χωρίς κερί τα εικονοστάσια παντού ερημιά πυκνή καταχνιά στην εκκλησιά του Αϊ Νικόλα βουβή η καμπάνα.. Δόλια μου η μάνα και τα περιβόλια ρημαγμένα τ' αμπέλια μας καταστρεμμένα και ο κύρης μας μακρυά στα ξένα. ...Και τα σκυλιά τ' αδέσποτα κι' εκείνα μας εγκατέλειψαν για μιαν... Αθήνα.. (Γράμμα στον 'Ελληνα της Διασποράς) Κώστας Δουρίδας

Μια χώρα με μακρόχρονη ιστορία παρουσιάζει τους σύγχρονους συγγραφείς της Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ     Πρόδρομος Μαρκόγλου     Τηλέμαχος Αλαβέρας     Γιώργος Μαρκόπουλος     Βασίλης Αλεξάκης     Πέτρος Μαρτινίδης     Βέφα Αλεξιάδου     Ανθή Μαρωνίτη     Μανόλης Αναγνωστάκης     Παύλος Μάτεσις     Νικόλαος Ανδρικόπουλος     Μάρκος Μέσκος     Ανδρέας Αποστολίδης     Χριστόφορος Μηλιώνης     Ευγένιος Αρανίτσης     Ανδρέας Μήτσου     Νασος Βαγενάς     Αμάντα Μιχαλοπούλου     Ελένη Βακαλό     Κλαίρη Μιτσοτάκη     Νάνος Βαλαωρίτης     Κώστας Μουρσελάς     Θανάσης Βαλτινός     Χρήστος Μπουλώτης     Γιάννης Βαρβέρης     Δημήτρης Νόλλας     Τάκης Βαρβιτσιώτης     Γιάννης Ξανθούλης     Αγγελική Βαρελλά     Νίκος Παναγιωτόπουλος     Βασίλης Βασιλικός     Αλέξης Πανσέληνος     Αναστάσης Βιστωνίτης     Κώστας Παπαγεωργίου     Χάρης Βλαβιανός     Νίκος Παπανδρέου     Μαρία Γαβαλά     Στρατής Πασχάλης     Ρέα Γαλανάκη     Τίτος Πατρίκιος     Γιώργης Γιατρομανωλάκης     Γιώργης Παυλόπουλος     Μιχάλης Γκανάς     Λότη Πέτροβιτς     Τάσος Δενέγρης     Βαγγέλης Ραπτόπουλος     Σωτήρης Δημητρίου     Μαρλένα Πολιτοπούλου     Κική Δημουλά     Αντώνης Σαμαράκης     Λένα Διβάνη     Ελένη Σαραντίτη     Απόστολος Δοξιάδης     Ζωρζ Σαρή     Μάρω Δούκα     Μίλτος Σαχτούρης     Μαρία Ευσταθιάδη     Κίρα Σίνου     Νένη Ευθυμιάδη     Γιώργος Σκαρμπαδώνης     Σοφία Ζαραμπούκα     Θώμας Σκάσσης     Ζυράννα Ζατέλη     Αντώνης Σουρούνης     ’λκη Ζέη     Ανδρέας Στάικος     Χρίστος Ζουράρης     Αλέξης Σταμάτης     Νίκος Θέμελης     Διδώ Σωτηρίου     Τάκης Θεοδωρόπουλος     Περικλής Σφυρίδης     Αλέξανδρος Ίσαρης     Έρση Σωτηροπούλου     Εκτωρ Κακναβάτος     Πέτρος Τατσόπουλος     Αθηνά Κακούρη     Σώτη Τριανταφύλλου     Δημήτρης Καλοκύρης     Ευγένιος Τριβιζάς     Ιάκωβος Καμπανέλλης     Φωτεινή Τσαλίκογλου     Μαργαρίτα Καραπάνου     Μισέλ Φάις     Ιωάννα Καρυστιανή     Ευγενία Φακίνου     Γιάννης Κιουρτσάκης     Φίλιππος Φιλίππου     Μάνος Κοντολέων     Ανδρέας Φραγκιάς     Γιάννης Κοντός     Νίκος Φωκάς     Μένης Κουμανταρέας     Αντώνης Φωστιέρης     Δημοσθένης Κούρτοβικ     Θανάσης Χατζόπουλος     Αγλαΐα Κρεμεζή     Θανάσης Χειμωνάς     Κλείτος - Δημήτριος Κύρου     Ελιάνα Χουρμουζιάδου     Μαρία Λαϊνά     Δήμητρα Χριστοδούλου     Χριστόφορος Λιοντάκης     Τηλέμαχος Χυτήρης     Μάρω Λοΐζου     Χρήστος Χωμενίδης     Πέτρος Μάρκαρης     Βάσω Ψαράκη     Λίτσα Ψαραύτη